Wat doe je als je, als vader van een 13-jarig kind, van je dokter te horen krijgt dat je al je hele leven onvruchtbaar bent geweest? Dat is de centrale vraag in het boek

De Passievrucht

van Karel Glastra van Loon. Armin is de vader van Bo, het kind dat hij bij de inmiddels overleden Monika heeft verwekt – althans, dat heeft hij altijd gedacht. Als zijn nieuwe vrouw Ellen na twee jaar proberen nog steeds niet zwanger is, laat hij bij het ziekenhuis een spermaonderzoek doen waaruit blijkt dat hij het syndroom van Klinefelter heeft, en dus zijn hele leven al geen zaadcellen heeft geproduceerd. Verward en verwoed gaat hij op zoek naar de mogelijke vader, temidden van veel flashbacks waarin de onalledaagse opvoeding van Bo wordt omschreven.

De Passievrucht

schetst een zeer intrigerende situatie. De verhouding tussen Armin, Monika en Ellen is ingewikkelder dan je aanvankelijk zou denken, en Monika zelf blijkt ook een uiterst complex persoon. Glastra van Loon weet deze karakters goed op papier te zetten en realistisch te houden. Toch heeft het boek op mij weinig indruk gemaakt; de stap van realistische personages naar een realistisch verhaal is groot en die stap heeft de schrijver volgens mij net niet kunnen maken. Dat wil niet zeggen dat

De Passievrucht

geen goed boek is; het is zeker goed geschreven en het hele idee erachter is natuurlijk enorm interessant. Helaas heeft het boek bij mij simpelweg geen emotie opgeroepen; wellicht kan ik me gewoon niet verplaatsen in de belevingswereld van deze ‘vader’.

Glastra van Loon heeft een interessante schrijfstijl die een ander wellicht zou aanspreken. Het verhaal, dat grotendeels bestaat uit achronologische flashbacks tijdens Armins zoektocht naar de echte vader, is op geen enkel moment verwarrend of moeilijk te begrijpen, wat bij andere boeken in dezelfde vertelstijl soms wel zo is. Er zijn veel mooie en filosofische zinnen door het verhaal gestrooid, wat natuurlijk ook te verwachten valt omdat Armin genoeg stof tot nadenken en filosoferen heeft. Ook de gesprekken hij met zijn zoon voert zijn erg vermakelijk, ondanks het feit dat het soms lijkt alsof ze ervoor dienen de lezer te brainwashen met linkse concepten.

Al met al is

De Passievrucht

wel de moeite waard, maar zou ik het niet aan een ander aanraden: daarvoor heeft het bij mij te weinig indruk gemaakt. Als je er eenmaal in begonnen bent zul je het echter niet snel wegleggen; je wil natuurlijk weten wie de vader is en bovendien leest het lekker makkelijk weg. Voor een leerling die nog snel een boek voor z’n lijst moet lezen is dit boek dus zeker een aanrader. Voor de rest; als iemand het je geeft, lees het, als het je interessant lijkt, lees het, als je gewoon op zoek bent naar een goed boek voor deze zomer, zoek verder, want er is veel meer (en beter) te vinden.

Deze recensie is geschreven door Merlijn Mascini, scholier van het Amsterdams Lyceum

De passievrucht / Karel Glastra van Loon / Uitgeverij Pandora / 2005 / 238 pag. / ISBN 9789046702109