Toen ik de achterflap van

De lachende eland

las dacht ik direct dat het boek over een aanslag zou zijn. Toch lees je al meteen in het begin van het boek over een normaal ongeluk, tenminste als je een ongeluk waarin een eland en vele verspreide lichaamsdelen in voorkomen normaal vindt. Na het ongeval leren we enkele Noorse politieagenten kennen met niet echt gemakkelijk te onthouden namen. Ze leiden het onderzoek naar het busongeluk waar op dat moment nog niet veel over bekend is. Zo leren we ons eerste hoofdpersonage Kjerstin Andersen kennen, zij is een rechercheur bij de politie en vertrouwt het hele busongeluk niet, maar ze klinkt dan ook wel niet als iemand die makkelijk anderen vertrouwt.

Ondertussen leren we ook het andere hoofdpersonage kennen Ruben De Jongh, een Belgische ex-reporter, weduwnaar en vader van 2 dochters. Hij hoort van het busongeluk aangezien er 4 Belgen in het ongeluk zijn omgekomen en vertrouwt het niet. Daarom hij gaat op onderzoek uit, tijdens zijn onderzoek sterven er 2 collega’s van 1 van de Belgen op een verdachte manier. Ruben neemt een besluit en vertrekt naar Oslo waar hij verder onderzoek gaat voeren naar het ongeluk. Daar ontmoet hij Kjerstin die ondertussen al meer informatie verzameld heeft. Ze spreken af en gaan samenwerken ondanks dat ze tegengewerkt worden door een onbekende. Uit hun hele onderzoek blijkt uiteindelijk dat ondanks dat er wel degelijk sprake is van een ongeval, er toch wel een heel verhaal achter de slachtoffers schuilt.

Ik vond het boek een beetje vreemd, al na enkele pagina’s was ik er zeker van dat het busongeluk een echt ongeluk was. Ondanks dat alle bewijzen hier naar leiden blijven de hoofdpersonages doorzoeken, dat snapte ik niet helemaal en soms had ik het gevoel dat het allemaal wat vergezocht was. De manier van schrijven vond ik wel goed alhoewel de hoofdstukjes (benoemd met plaats, datum en uur) misschien iets langer mochten zijn. Het boek is redelijk hard geschreven met af en toe grof taalgebruik en er kwamen ook vaak Engelse woorden in voor. De titel en cover die me direct aanspraken werden origineel in het verhaal verwerkt maar waren naar mijn mening niet echt van belang doorheen het boek. Kortom het was een goed geschreven boek, ondanks dat het soms allemaal wat ver gezocht was. Ik zou het boek alleen aanraden aan echte fans van het thrillergenre, aangezien ik denk dat je een liefhebber van het genre moet zijn om er volop van te genieten.

Deze recensie is geschreven door Hanne Hoydonckx, 16 jaar, scholier aan het Pius X College te Tessenderloo

De lachende eland / Sten Treland / vertaling door Kate Feidisen / Uitgeverij Manteau / 2013 / 333 pag. / ISBN 9789022328743