Inmiddels heeft Rob Waumans de laatste hand gelegd aan zijn tweede roman die naar verwachting 17 oktober verschijnt,

De nacht van Lolita

. In deze recensie blik ik terug op eerder werk, zijn debuutroman

Als je de stad binnenrijdt

, over een parkeerbeheerder in Amsterdam die op zijn eigen manier de wereld beleeft.

Het debuut van Rob Waumans opent sterk en veelbelovend. De zin “Ze hebben mijn moeder uitgezet” is niet alleen een memorabel begin van het boek dat schreeuwt naar meer, het is tegelijkertijd een veelzeggende kennismaking met het gedachtegoed van Gert Verhulst, hoofdpersoon van dit verhaal. Kort door de bocht, statisch, registrerend en ontzettend rauw. Deze eerste zin is sterk in zijn eenvoud, één van de vele geniale tekstuele vindingen die Als je de stad binnenrijdt rijk is, zo ondervond ik later.

Gert is een excentriek persoon. Hij heeft een eigen kijk op zaken die maar zelden strookt met de belevingswereld van anderen. Hij kan zich opwinden om relatief kleine voorvallen en heeft al snel een uitgesproken mening klaar, die hij overigens in de meeste gevallen voor zichzelf houdt. Hij is behoorlijk obsessief. Dat uit zich in het ‘bestraffen’ van mensen die dat volgens hem verdienen, het adoreren van de hoofdpersoon uit de serie Twin Peaks, de rancuneuze gedachtes omtrent zijn Vlaamse naamgenoot en hoe hij met zijn dagelijkse werkzaamheden omgaat. Want ondanks dat Gert niet de meest uitdagende baan ter wereld heeft, is hij erg toegewijd aan zijn werk. Hij neemt zijn verantwoordelijkheden als parkeerbeheerder bij Dienst Stadstoezicht serieus en is ongetwijfeld één van de fanatiekste werknemers. Terwijl Gert’s collega’s -tot zijn grote ergernis- het werk er nogal eens bij laten zitten, houdt hij nauwkeurig een spreadsheet bij met daarin zijn boetequota per dag.

“Als ik denk aan alle foutgeparkeerde auto’s die in de stad staan, word ik bijna misselijk.(…) Zo veel auto’s die niet bekeurd worden, die daar maar staan. Ik moet er niet te vaak aan denken, het leidt me af, het zorgt ervoor dat ik niet gefocust ben. Mijn wijk, daar moet ik me op concentreren. Was mijn wijk maar de hele stad. Dan was ik geen heerser in Oost maar de koning van deze hele parkerende stad.”

“De luiheid sluipt er de laatste tijd steeds meer in, hier bij Parkeerbeheer. Mijn collega’s rijden niet alleen op een scooter, tegenwoordig pakken sommigen zelfs de auto. De een rijdt en de ander tikt de kentekens in op de handcomputer. Alleen om het bonnetje onder de ruitenwisser te vouwen komen ze die auto uit. Ik bedoel, dan heb je echt geen passie voor je werk. Dan ben je gewoon lui.”

Gert excelleert in zijn werk en haalt er voldoening uit maar in een sociale context presteert hij niet optimaal. Op oom Don na heeft hij geen vrienden en hij weet zich dan ook lastig staande te houden op momenten waar sociale interactie gewenst is. Ook blijken de verhoudingen in het gezinsleven niet helemaal te stroken met zijn verwachtingen. Na het overlijden van zijn moeder heeft hij veel steun aan Oom Don, maar ook deze band begint na verloop van tijd scheuren te vertonen. Er schuilt een hoop frustratie in Gert, maar het ontbreekt hem aan een passende manier om deze te uiten. Afrekenen met zijn negatieve gevoelens doet hij via zijn werk. Wanneer het hem uitkomt neemt Gert het niet zo nauw met de regels en steeds vaker bedient hij autobezitters van onterechte parkeerboetes. Dat dit niet eeuwig goed zal gaan ligt dan ook in de lijn der verwachting.

Ondanks dat de verhaallijn mij van tevoren niet bijster interessant leek, ben ik een zeer tevreden lezer. Een boek over een toegewijde parkeerbeheerder is misschien niet het eerste boek dat je uit de kast trekt maar Waumans is er naar mijn mening goed in geslaagd het verhaal interessant te houden. De gebeurtenissen zijn niet spectaculair, er zit weinig actie in maar het is juist een realistische weergave van een heel intrigerend karakter. De schrijfstijl is heel specifiek en gedetailleerd. Het werkt goed in dit verhaal, je leest letterlijk mee in de gedachten van Gert en beleeft de omgeving zoals hij die ziet. Waumans slaagt erin mistroostige situaties op een humoristische manier te brengen. De dingen die Gert meemaakt en de droge zinnen die hij regelmatig door zijn hoofd laat spelen zijn geweldig om te lezen.

Ik denk overigens wel dat de schrijfstijl van Waumans je moet liggen om zijn werk te kunnen waarderen. Het spreekt voor zich dat niet iedereen zich kan identificeren met de manier waarop Gert denkt, conclusies trekt en zijn daden daarop baseert. En ja, soms mist er uitleg. Voor mij was dat geen belemmering. Het geeft ruimte om het verhaal zelf in te vullen en een eigen draai te kunnen geven aan de hoofdpersoon. Al met al een uitstekend debuut en ik ben erg benieuwd naar de

De nacht van Lolita

en de andere verhalen die nog uit zijn pen zullen komen.

Deze recensie is geschreven door Irene Koster, afgestudeerd journalist, (web)redacteur en professioneel tekstschrijver.

Als je de stad binnenrijdt / Rob Waumans / Uitgeverij Atlas Contact / 2011 / 236 pag. / ISBN 9789025436001