Door Irene en Marieke

De eerste nominatie voor het Beste Boek voor Jongeren die we publiceren bij De Leesfabriek! Irene en Marieke trappen af met Bart, geschreven door Ap Dijksterhuis.

Bart

speelt zich af in 1982. Bart is vijftien jaar oud, charismatisch, vindingrijk en dichter in de dop. We lezen het verhaal echter niet vanuit Bart, maar vanuit de ogen van zijn beste vriend Len. Len is twee jaar ouder, maar staat toch in zijn schaduw. Eigenlijk staat iedereen in Barts schaduw. Bart verlost zijn dorp van een potloodventer, graaft een oorlogsbunker uit en redt honderden vissen van de dood. Dan wordt hij voor het eerst van zijn leven verliefd. Hopeloos verliefd. Machteloos verliefd, zoals hij zelf zegt. Hij is vastbesloten om Romy te versieren op het aanstaande schoolfeest. Maar gaat dat wel goed?

Marieke

: Ik vind het lastig om dit boek te beoordelen. Het boek staat op de nominatielijst van BBJ en dat is de enige reden dat ik het ben gaan lezen. Vind ik het geschikt voor de doelgroep van BBJ? Nee, dat zeker niet.. Het boek gaat wel over een jongere, maar over een jongere in 1982.. Misschien is dit boek meer herkenbaar voor mensen tussen de 50 en 60 jaar.

Irene:

Ik begrijp je enigszins en moet bekennen dat ik hem ook alleen heb gelezen omdat het genomineerd is. Ik had hem zelfs nog nooit gezien in boekhandel of op sociale media. Toch wil ik niet direct zeggen dat het niet voor jongeren is. De reacties die ik zag waren wel van lezers uit de leeftijdscategorie (ongeveer) die jij noemt en ik vermoed dat de doelgroep volwassenen dit boek meer waardeert dan jongeren. Het feit dat het in het jaar 1982 afspeelt vind ik ook geen probleem en vond ik niet eens in ieder gedeelte van het verhaal erg naar voren komen. Het was interessant en leuk om te lezen over de muziek in deze tijd en andere dingen die toen normaal waren, zoals roken in school. Verder maakte het jaartal voor mij in dit verhaal weinig uit.

Voor zo’n korte roman vind ik eerlijk gezegd dat de achterflap veel vertelt over het verhaal.

Marieke:

Ik miste nogal diepgang in dit verhaal. Het was kort, het verhaal ging snel en daardoor had ik niet het gevoel dat ik de personages echt kende. Soms had ik zelfs niet het gevoel dat Bart en Len beste vrienden waren, terwijl ze dat volgens de achterflap toch wel zijn. Ook moest ik best wel in het verhaal komen door de schrijfstijl. Het duurde een paar bladzijden voordat ik echt lekker erin zat.

Irene:

Dat het verhaal kort was vond ik ook niet erg en een band krijgen met personages heb ik ook niet altijd. Ik denk dat de dikte voor jongeren juist wel aantrekkelijk is als ze dit boek willen/moeten lezen. Aan mezelf merkte ik dat ik minder zin had in dit verhaal doordat het gaat over een hopeloze/machteloze verliefdheid, al heeft dat meer  te maken hebben met mijn smaak en hoe iets verwoord wordt. Hetgeen wat ik voornamelijk miste was een begin dat lekker doorlas. De eerste 60 bladzijden lazen erg traag en voelden langdradig terwijl deze voor (niet) lezende jongeren cruciaal zijn. Hierdoor heb ik sommige bladzijden meer scannend gelezen. Als Bart eenmaal verliefd is, leest het verhaal gelukkig beter.

In het begin moest ik inderdaad ook even wennen aan de schrijfstijl, maar dat het verhaal door Len verteld wordt, vind ik origineel! Tevens is het einde geen einde zoals in vele boeken en dat vind ik gedurfd en mooi.

Marieke:

Ik herkende meerdere situaties van verhalen van mijn vader (hij is 51), maar zelf vond ik het totaal niet herkenbaar. Roken in school, lp’s (al komen die langzaam weer terug), schrijvers waar ik nog nooit van gehoord heb, bands waar ik niks van ken. Het enige dat ik herkende was de omgeving, want ik heb toevallig stage gelopen in Zutphen en er woont een vriendin in Brummen. Hierdoor was dat niet compleet onbekend voor mij.

Helaas had ik geen klik met dit verhaal en ik denk ook niet dat dit mijn favoriete nominatie is voor BBJ.

Irene:

Van verhalen en films herken ik het wel, maar zoals ik al zei had ik hier minder moeite mee. Het gaat mij niet om herkenbaarheid, maar de leesbaarheid van dit boek vond ik niet prettig. Het verhaal zou je in een paar woorden samen kunnen vatten (dat is voor jongeren misschien wel makkelijk haha), maar het is voor mij geen verhaal dat in mijn hoofd blijft zitten. Een goed boek hoeft voor mij geen verhaal te zijn met veel actie, het mag ook een langzamere roman zoals dit zijn, maar tot dit verhaal voelde ik mij nauwelijks aangetrokken. Voor mij geen winnaar van deze prijs. Eerlijk gezegd zou ik dit boek niet snel aanbevelen aan jongeren. Ik ben heel erg benieuwd wat de vakjury en jongerenjury van dit boek vindt.

In 2021 zijn een aantal redactieleden de uitdaging weer aangegaan om alle tien genomineerde boeken van de prijs voor Beste Boek voor Jongeren te lezen voordat de Boekenweek van Jongeren begint. Van elke nominatie wordt een (duo/trio)recensie gepubliceerd en na het lezen wordt een tweede voorspelling van winnaars in beide categorieën gemaakt.

Marieke:

een 23-jarige studente Medische Biologie, die naast studeren ook nog (heel) veel boeken verslind. Haar passie voor boeken heeft er voor gezorgd dat ze een boekenblog begonnen is. Op Marieke’s Books deelt ze van alles over boeken.

Irene

: Als kind was ik een echte boekenwurm, ik las alles wat los en vast zat. Inmiddels ben ik al vele boeken verder en dat hoeft voor mij niet per sé in bed of stoel, zolang ik maar kan lezen is staand, op een trapje of naast de stoel niet erg.  Ook is het een gewoonte geworden om met een boek de deur uit te gaan: romans, thrillers, feelgood of YA, ik lees het graag.