Wat begon als een veelbelovend verhaal bleek uiteindelijk een grote teleurstelling te zijn. Het verhaal op de achterflap was zeer slim gevonden, alleen was de uitwerking vrij saai gebracht. De schrijfwijze zelf was wel goed maar het verhaal werd snel voorspelbaar door de vele oogpunten en herhalingen.
Fiona en Bram zijn gescheiden nadat Bram haar bedrogen heeft. Ze willen hun huis niet opgeven en besluiten het huis af te wisselen zodat de kinderen een stabiele thuis hebben. Maar dan komt Fiona op een dag thuis van het werk en ziet ze dat er andere mensen in haar huis zijn. Het koppel beweert dat ze het huis gekocht hebben en zijn al hun spullen aan het verhuizen. Eerst denkt Fiona nog dat het een misverstand is, ze is helemaal overstuur en belt naar de school van haar kinderen. De school zegt dat haar ex de kinderen vandaag van school heeft gehaald omdat ze een uitstapje gingen doen. Fiona weet echter van niets, evenals haar familie. Het koppel in haar huis heeft een ondertekende akte van eigendom. Zou Bram haar handtekening vervalst hebben en de kinderen meegenomen?
Ieder hoofdstuk wisselt zich af. Fiona vertelt haar verhaal in een podcast. Wat me hieraan stoorde was de constante vijandigheid naar Bram toe. In bijna ieder hoofdstuk zegt Fiona “Bram zal waarschijnlijk wel dit beweren”. Wat me ook wat stoorde waren de reacties die heel de tijd verschenen op de podcasts. Het voelde gewoon niet meer aan alsof ik een boek las. De andere verhaallijn was het oogpunt van Bram. Dit was meer een beschrijving van wat er gebeurd was in het leven van Fiona en Bram en waarom hij bepaalde keuzes heeft gemaakt. Er komt echter ieder stuk een verwijzing naar iets wat Fiona in haar podcast gezegd heeft, Bram geeft dan ook weer zijn kant van het verhaal, weliswaar weer met een niet zo vriendelijke vermelding naar Fiona.
Alles samengevat was het verhaal een leuk idee, de schrijfwijze was ook niet slecht, maar de manier dat het verhaal gebracht is, was voorspelbaar. In het begin weet je heel weinig maar dan lees je eigenlijk het verhaal dubbel, zowel de kant van Fiona als van Bram. Dat maakt het een langdradig verhaal. Je weet bovendien snel wat er gaat gebeuren waardoor de spanning volledig uit het boek is. Zeker om dan ieder stuk dubbel te lezen is iets te veel van het goede.
Hallo mijn naam is Hanne Hoydonckx. Ik ben 24 jaar oud en werk in de banksector. Voor mijn boekenlijstje probeer ik liefst zo onafhankelijk mogelijk te zijn van een bepaald genre. Toch neem ik iets sneller een Science Fiction reeks of een goede chicklit. Ik probeer mijn interesses echter ook uit te bereiden door af en toe een totaal ander genre te kiezen. Ook in mijn taalkeuze probeer ik af te wisselen, hoewel mijn voorkeur naar het Engels gaat.
Ons huis / Louise Candlish / Vertaling René van Veen / Uitgeverij Volt / 2020 / 398 blz. / ISBN 9 789021 422169
Gastblogger:
op deze plek zullen we regelmatig recensies plaatsen van bezoekers of van recensenten van bevriende websites en tijdschriften. Dat gebeurt soms op uitnodiging, maar heel graag willen we ook plaatsmaken voor spontaan ingeleverde boekbesprekingen. Dus: heb je een goed boek gelezen? Deel je mening (en dus je passie!) met de andere lezers van De Leesfabriek!
Dit boek kun je meteen bestellen via deze bestellink van Libris.nl
.
.