Interview Tamara Haagmans

Door Marieke en Irene

Een voordeel van coronatijd is dat mensen per videoverbinding gesproken kunnen worden. Via Google Meet spraken Marieke en Irene Tamara Haagmans over haar nieuwste boek ‘Met een beetje geluk’. Hun duorecensie over het boek kun je
lezen.

Zou je jezelf kunnen voorstellen?


Ik ben Tamara Haagmans, ik ben auteur en ik schrijf feelgood boeken. Kort en krachtig, hè?

Het boek speelt zich grotendeels af in een pretpark. Waar heb je je inspiratie vandaan gehaald voor dit boek?


Rond Halloween doe ik altijd mee aan Halloweentochten in een park en daar wilde ik nu iets mee gaan doen. Ik heb een vriendin gevraagd of ik haar bedrijf mocht gebruiken in dit boek en daarop is het geïnspireerd.

Personages zijn geïnspireerd op mensen die ik ken of die ik daar specifiek op heb uitgezocht. Ik heb veel onderzoek gedaan naar personages en hoe zij in het dagelijks leven zijn. Persoonlijke kennis heb ik daarnaast ook in het verhaal verwerkt.

Verwerk je vaker persoonlijke onderwerpen in je verhaal? Op Instagram zien we bijvoorbeeld regelmatig aardbeien en je kat voorbijkomen.


Ja, mijn kat heb ik er ook in verwerkt. Het is een leuk dier dus mocht ze ook in het boek, al is het wel haar zus geworden. In Aardbeienland ben ik trouwens ook geweest. Helaas ben ik allergisch geworden voor aardbeien, maar stiekem eet ik ze toch. Ze zijn te lekker!

Mijn boeken zijn verder bijna altijd op waarheid gebaseerd. In

Alles op het spel

heeft een personage kanker, ook dat is gebaseerd op een waargebeurd verhaal.

Is het schrijven voor jou daardoor een uitlaatklep of onderdeel van een verwerkingsproces?


Niet per se. Zij vertellen een verhaal en ik schijf het op. Het mooiste is dat andere mensen er nog iets aan kunnen hebben. Het is heel fijn dat er mensen zijn die dat ook laten weten, dat ze er iets aan hebben.

Het is deels onder woorden brengen wat een ander meemaakt.

Hoe ben je eigenlijk met schrijven begonnen?


In groep 1, met Aap Noot Mies, maar dat bedoel je vast niet 😉

In 2012 maakten ik en mijn man een film en toen besloot ik dat ik voor mijn 30

^e

een boek wilde schrijven. Mijn man zei ‘doe het dan’, dus ik ben begonnen met schrijven en heb dat aan andere mensen laten lezen. Mappen vol verhaaltjes schreef ik als kind al, die zou ik nu niet meer lezen hoor.

Andere mensen zeiden over mijn verhalen dat het leuk was om te lezen en daar ben ik mee doorgegaan.

Hoe is het om te zien dat mensen je boek ontvangen en lezen?


Het is raar om te merken dat mensen zo enthousiast zijn over het boek en de ontvangst ervan. Een interview vind ik soms ook raar, want waarom zou iemand mij willen interviewen terwijl ik alleen maar lekker aan het schrijven ben.

Het is iedere keer weer feestje om mijn allergrootste hobby elke dag uit te voeren. Ik wilde dit altijd doen en mag dit nu ook altijd doen.

Hoe ziet je lievelings/ideale schrijf-sessie er uit? Locatie, eten/drinken, tijd?


Ik heb geen ideale schrijfsessie. Schrijf overal waar ik mijn laptop heb en anders schrijf ik op papier. Maakt niet uit waar ik zit, vorige week nog in een vrachtwagen toen ik met iemand mee was. Zolang ik weet wat ik wanneer moet schrijven, lukt dat. In een vrachtwagen heb ik niks aan afleiding, thuis wel. Zelf heb ik de concentratie van een bromvlieg.

Over bromvliegen gesproken, met welke 3 woorden zou je je schrijfstijl omschrijven?


Pfoe.. Vrolijk (heb ik mij laten vertellen), makkelijk… en… geen idee.

Irene en Marieke: Die kunnen wij afmaken met humor! De verwerkte feitjes over Friends, uitspraken zoals ‘hij heeft het verstand van een walnoot’. Daar houden we van.

Als je ooit een ander genre zou schrijven, zou dat horror zijn of iets totaal anders?


Horror of thriller. Mijn hele boekenkast zit vol met Stephen King. Ik zou ze graag willen schrijven, maar dat is een beetje fout gegaan.

Ik heb vroeger aan veel schrijfwedstrijden meegedaan. Bij een grote schrijfwedstrijd viel ik op met mijn verhaal. Voor deze wedstrijd werden feelgoodverhalen en streekromans ingestuurd. Uiteindelijk mocht ik bij een grote uitgeverij op gesprek komen, daar werd en worden veel chicklits en feelgoods uitgegeven. Ging ik daarvoor of wilde ik toch een thriller schrijven? Jullie weten inmiddels wat het geworden is haha!

Ooit wil ik wel een thriller uitbrengen, maar niet onder mijn eigen naam. Het zou toch wat zijn dat iemand vermoord wordt met een lullig bosje rozen..

Welk zelfgeschreven boek is je favoriete boek?


Dat is elke week een ander. Nu

Met een beetje geluk

natuurlijk.

Plankenkoorts

gaat bijna helemaal over mijn opa en oma en daarin heb ik bijna alles zelf gedaan en/of meegemaakt.

Alles op het spel

gaat over een vriendin die kanker had. En met

Mooiste dag van je leven

sleepte ik het grote contract mee binnen, ook speciaal.

Welk boek van jou zou je aanraden aan lezers die nog niks van je gelezen hebben?


Hmm, goede vraag: Mooiste dag van je leven! Dan weet je wat je te wachten staat haha! Ieder boek wordt opgebouwd en leer ik als schrijver meer.

Wat heb je afgelopen jaren geleerd in het schrijven?


Less is more. Heb ik wel geleerd, maar hou ik mij overigens niet altijd aan. Ik heb ook wel geleerd dat bepaalde dingen niet mogen om de spanningsopbouw te behouden. Verder heb ik cursussen en workshops gevolgd.

Van welk boek zou je graag willen dat het verfilmd wordt?


Tsja.. dat weet ik niet.

Alles op het spel

is het makkelijkst te verfilmen qua verhaal. Als hoofdpersonen zou ik Jim Bakkum en Abby Hoes kiezen. Rene van Kooten zou een goede speler zijn voor

Plankenkoorts

, maar die kans schat ik klein.

Hoorden we je net over een nieuwe boek vertellen?


Wel met iets bezig, maar kan daar nog niets over vertellen!

Heb je een tip voor jongeren die ook willen gaan schrijven?


Heel veel blijven doorschrijven. Ik schrijf al 11 jaar voor mensen zodat ze het kunnen lezen. Pas in 2019 ben ik bij een uitgever zodanig opgevallen dat ze mijn verhalen zouden uitgeven. Ik ben zo vaak afgewezen, als dat alles uitgegeven zou zijn, zou mijn kast volstaan. Het is vooral volhouden.

Verder weet ik soms zelf niet goed wat ik doe. Blijkbaar doe ik iets wat goed is en worden mijn verhalen gepakt door veel lezers. Blijf altijd schrijven en geloof niet altijd wat je familie zegt, omdat zij je meestal niet willen kwetsen als het heel slecht zou zijn. 😉

Een andere tip is om alleen gebruik van proeflezers te maken als je van plan bent daadwerkelijk iets met de feedback te doen. Ik heb dat nu niet gedaan, want ik wilde niet teveel aan het verhaal veranderen. Ik heb twee personen gesproken met een kind met het Syndroom van Down en beiden vertelden iets anders. In dat geval kan je het in je verhaal nooit voor iedereen goed doen, er is altijd wel iemand die zegt dat iets niet kan.

Irene

: Als kind was ik een echte boekenwurm, ik las alles wat los en vast zat. Inmiddels ben ik al vele boeken verder en dat hoeft voor mij niet per sé in bed of stoel, zolang ik maar kan lezen is staand, op een trapje of naast de stoel niet erg.  Ook is het een gewoonte geworden om met een boek de deur uit te gaan: romans, thrillers, feelgood of YA, ik lees het graag.

Marieke:

een 23-jarige studente Medische Biologie, die naast studeren ook nog (heel) veel boeken verslind. Haar passie voor boeken heeft er voor gezorgd dat ze een boekenblog begonnen is. Op Marieke’s Books deelt ze van alles over boeken.