Ondanks alle superspannende race- en shootergames die je tegenwoordig op de Nintendo kunt spelen moest ik bij het lezen van ‘De geschiedenis van mijn seksualiteit’ terugdenken aan de ouderwetse flipperkast. De stoere spelkast met de flitsende lampjes en de ping-dzjing-poing-geluiden. Ouder dan Tetris, ouder dan Super Mario, maar gelukkig nog steeds niet vergeten. Bij dit romandebuut kun je je voortdurend afvragen wie er nu op de knoppen drukt en wie het balletje is dat door de kast heen en weer geschoten wordt. In beide gevallen gaat het om Sofie Lakmaker zelf. Sofie is zowel de auteur als het hoofdpersonage van dit verhaal en doet verslag van de geschiedenis van haar seksualiteit.

Het begint al met een lekkere titel, en de kaft is nog wat extra opgeklopt door een quote van Top Notch kardinaal Kees de Koning en een leuk piemelstickertje toe te voegen. Inderdaad, de marketingafdeling van uitgeverij Das Mag heeft zich echt kunnen uitleven op deze uitgave. Maar dat verdient het debuut van Sofie Lakmaker dan ook. Das Mag ontdekte de kwaliteiten van deze jonge auteur al in 2017 toen zij mee mocht naar het jaarlijkse zomerkamp van deze uitgeverij, de tiendaagse leerschool voor jonge schrijftalenten. Met als resultaat een plekje in de Sampler van 2018, de presentatie van ‘literair talent anno morgen’ waarin Lakmaker een verhaal publiceert met grove schetsen voor wat nu haar echte romandebuut is geworden.

Het verhaal dat Sofie Lakmaker ons opdist als ‘De geschiedenis van mijn seksualiteit’ is eigenlijk tweeledig. We lezen hoe het hoofdpersonage Sofie aanvankelijk relaties met jongens/mannen proeft. Maar al snel weet de lezer dat Sofie meer terugvindt van wat zij zoekt bij meisjes/vrouwen. Of ze echt lesbisch is weet ze dan nog niet, ze weet echter wel dat zij altijd het mannetje in de relatie is, zéker niet het vrouwtje. Dit illustreert Lakmaker met de nodige expliciete seksscènes. Gelukkig enigszins gedoseerd en nergens vulgair. We volgen haar bij haar mislukkingen t.a.v. haar studiekeuze. Na pogingen bij Russisch en literatuurwetenschap, wordt het uiteindelijk filosofie. We laven ons samen met haar aan het voetbalspel (Ajax in het bijzonder!). En net als Sofie schudden we alle verwijzingen naar haar uiterst korte kapsel van ons af. Alles tezamen maakt dit meer een coming-of-age of psychologische roman dan de weerslag van een zoektocht naar seksuele identiteit.

Ja, het onderzoek door Sofie naar haar genderidentiteit is een belangrijk thema. Het is dan ook niet verwonderlijk dat zij aan het eind van dit boek vermeldt dat zij zich heeft gemeld bij de genderkliniek van het VUmv, dit is géén spoiler. Belangrijker is dat Lakmaker een heus boek heeft geschreven, een boek met humor en relativering, een boek met stroomversnellingen en oases. Met een eigen stem die je meeneemt op reis door Europa, de internationale reis die bijna verhult dat het vooral gaat om een reis door haar ziel. ‘De geschiedenis van mijn seksualiteit’ leest als een voortdurende stream of consciousness, waarin je soms diep ademhaalt om de prachtige volzinnen, maar dan net zo diep ademhaalt omdat Lakmaker je weer in een volgend avontuur meesleept, nietsontziend, méékomen, méérennen! Lakmaker schrijft gevoelig en impulsief tegelijk en dat maakt dat je dit boek wel móet omarmen. Zeker omdat ze ons, lezers, herhaaldelijk rechtstreeks aanspreekt: ‘Kun je het je voorstellen?’.

Dat er dan ook nog op gezette tijden bekende namen langskomen maakt het alleen actueler en (vaak) nóg grappiger. Maar of Daan Heersma van Voss, Georgina Verbaan en Sallie Harmsen blij zijn met hun optreden in het leven van Sofie? We weten op die momenten echt niet meer wat fictie of realiteit is. Boek- en filmverwijzingen nemen echter zéker geen aanstoot aan vermelding in de roman van Lakmaker. Waar zij ons bijvoorbeeld verzekert geen ‘Blauwe maandagen’ te kennen, hoewel die veelvuldig voorkomen in haar boek, stelt Sofie dat haar boek ‘Gele dinsdagen’ zal heten. Want net als bij Grunberg gaat haar boek ook over familierelaties, over Joodse afkomst en over coming-of-age en is de toon net zo brutaal. Maar eigenheid straalt er gelukkig óók van af. Check de foto van Sofie met voetbalpetje en Ajax-shirt voorin het boek. Nee natuurlijk niet zo’n flitsend glimmend nieuw shirt, liever zo’n ouwe ABN met een gat erin. En dan heb ik nog niet eens over de drie-kruisjes-tattoo in haar nek. You gotta love ‘er.

‘De geschiedenis van mijn seksualiteit’ is een geslaagde debuutroman waarin Sofie Lakmaker op de valreep nog even alle registers opentrekt met de vermelding dat gedurende al die tijd haar moeder ernstig ziek was. Het laatste deel van haar debuut ademt dan ook vooral berusting waar af en toe nog wat verzet in opborrelt. Het vormt een mooi sluitstuk van een turbulent verhaal. Sluit de auteur daarmee een spannend deel van haar leven af? Of geeft het voeding aan een tweede roman? Een tweede ronde in de flipperkast? Wat kunnen we verwachten van deze spring-in-het-veld? Want dat er nog meer gaat komen is iets waar ik niet over twijfel. Geef ons meer volzinnen, Sofie!

De geschiedenis van mijn seksualiteit / Sofie Lakmaker / Uitgeverij Das Mag / 223 blz. / ISBN 9789493168640

John

: Ik lees….. eigenlijk altijd. Nadat ik het leesvirus eenmaal ontdekte is het nooit meer overgegaan. Het is altijd mijn droom geweest om alle kinderen en jongeren datzelfde te laten ervaren. Binnen de redactie van De Leesfabriek werk ik vooral op de achtergrond want het platform is er voor jongeren en door jongeren.

.

Dit boek kun je meteen bestellen via deze bestellink van Libris.nl