In
het veilige huis
wordt Emily ontslagen als receptionist bij haar huidige werkgever. Echter is Emily niet onopgemerkt gebleven bij haar baas Scott. Hij vraagt of ze bij hem wil komen werken als nanny op zijn Franse landgoed waar zijn vrouw en dochtertje wonen.
Op het landgoed kijkt Emily haar ogen uit, alles lijkt in eerste oogopslag prachtig. Maar waar komt toch die rare muffe geur vandaan die overal te ruiken is? Emily kan het goed vinden met Nina en de twee worden al gauw goede vriendinnen. Maar al gauw slaan bij Emily de twijfels toe. De twee leven namelijk wel erg afgezonderd zo zonder telefoon en internet. En wat is het raar dat haar man Scott nooit op bezoek komt. Ook het feit dat Nina’s dochtertje nooit lang in de zon mag, niet naar school gaat, niet praat en bergen medicatie slikt houdt Emily bezig. De zo mooie droombaan in het Frankrijk verandert abrupt als Emily achter de waarheid komt. Lukt het Emily om te ontsnappen of is het al te laat om zich uit deze droombubbel te laten bevrijden?
De cover van dit boek laat je verlangen naar een vakantie in een warm oord met een mooi zwembad, waar je de hele dag met een cocktail en een goed boek aan kan liggen. Echter als je het boek leest blijkt een mooi huis en mooie spullen een goede manier om de schijn op te houden over je luxe leventje. De indringende quote op de cover
“geen telefoon, geen bezoek, geen uitweg”
maakte mij erg nieuwsgierig. Waarom mag dit niet en waarom is er geen weg terug?
Anna Downes neemt je mee in het leven van Emily en Scott. De twee hoofdpersonen hebben elk hun eigen hoofdstukken en door de afwisseling leer je beide goed kennen. Daarnaast heeft de schrijfster nog een soort terugblik geschreven tussen de hoofdstukken door waarin Nina haar verhaal doet. In het begin vond ik deze stukken wat wazig en vaag, maar mate het boek vordert kom je door deze hoofdstukjes steeds meer te weten over de achtergrond van Nina en Scott en hun dochter.
De schrijfstijl is vlot en beeldend, ondanks dat het boek totaal niet de ik-zit-op-het-puntje-van-mijn-stoel thriller was die ik verwachte kon ik het boek toch niet naast mij neerleggen en moest ik doorlezen om te weten hoe het zat met de relatie tussen Scott, Nina en hun dochter.
Door de beeldende stukken kun je jezelf als lezer al op het Franse landgoed zien lopen of zien koken in de buitenkeuken. Doordat het verhaal erg beeldend is beschreven kon ik mijzelf makkelijk inleven in de hoofdpersonen en had ik de hele tijd het gevoel bekeken te worden. Wat toen het einde naderde ook zeker bleek te kloppen. Het verhaal heeft belangrijke thema’s als zelfverminking, vermissing en adoptie ondanks deze vrij heftige thema’s wordt het boek geen moment zwaar.
Het enige minpuntje aan dit boek vond ik toch echt wel het einde. Dit leek een beetje afgeraffeld. Jammer, want ook hier had de schrijfster met wat extra aandacht het verhaal mooi kunnen afronden, zonder dat je als lezer met vragen blijft zitten.
Het veilige huis is een thriller die leest als een roman, waarbij je het boek niet naast je neer wil leggen totdat alle puzzelstukjes op zijn plek zijn gevallen. Een boek om heerlijk tijdens het beginnende voorjaarszonnetje al denkend aan een zonnige zomervakantie.
Deze recensie is geschreven door Kim Landwer, 25 jaar. Als ik even niet met mijn neus in de boeken zit ben ik verpleegkundige op een recovery.
Het veilige huis / Anna Downes / Vertaling Frank van der Knoop / Uitgeverij De Fontein / 2020 / 367 blz. / ISBN 9789026150531
Gastblogger:
op deze plek zullen we regelmatig recensies plaatsen van bezoekers of van recensenten van bevriende websites en tijdschriften. Dat gebeurt soms op uitnodiging, maar heel graag willen we ook plaatsmaken voor spontaan ingeleverde boekbesprekingen. Dus: heb je een goed boek gelezen? Deel je mening (en dus je passie!) met de andere lezers van De Leesfabriek!
Dit boek kun je meteen bestellen via deze bestellink van Libris.nl
.
.
.
.