Een vakantie met je kind, je partner, je ex-partner en diens nieuwe partner. Zou jij het doen? Ik raad het je niet aan, maar jammer genoeg kon ik dit advies niet geven aan Claire en Patrick en Alex en Matt. Zij gingen met dochter Scarlett een paar dagen op vakantie in kersttijd. Dochter Scarlett heeft ook Posey meegenomen, haar denkbeeldige reuzenkonijn. De volwassenen hebben het ‘gezellig’ met elkaar terwijl ze zich door de verplichte activiteiten heen worstelen, veel alcohol nuttigen en iets te veel informatie met elkaar delen.

Het verhaal begint waar hun vakantie eindigt: met een paniekerig telefoontje aan de politie. Er is een man neergeschoten met pijl en boog, maar welke man ligt er, wie heeft die pijl geschoten en vooral: waarom? Na de proloog lees je vanuit Alex, Matt en Patrick hoe zij zich voorbereiden op de vakantie en tijdens de vakantie zelf.

Het begin is vlot geschreven waardoor je snel in het verhaal zit, mede door de wisselende personages. Hulse weet de karakteristieke personages met eigen karakters echt tot leven te brengen op papier. Alex is wetenschapper, gebruikt duurdere woorden en kwam op mij verstandig over. Claire heeft graag de controle, maar denkt over iedere handeling na. Matt en Patrick daarentegen vond ik eerlijk gezegd ietwat irritant. Ook zij zijn goed uitgewerkt, maar ik houd niet van mensen die bewust bepaalde zaken achterhouden. Dat werkt natuurlijk ook averechts als je op vakantie bent met een ex-partner..

Tijdens de vakantie lezen we ook een aantal keer vanuit Scarlett. Ze heeft meer door dan haar ouders denken en bespreekt veel met Posy. Hoewel het totaal niet verrassend is dat ex-partners niet op één lijn liggen met elkaar, stoorde het mij alsnog dat de een Posy accepteert en de ander Posy weg wil hebben. Een imaginair vriendje kan voor een kind helpend zijn, maar dit konijn kon ik eigenlijk niet uitstaan en ook voor Scarlett kon ik niet heel veel sympathie opbrengen. Naarmate het verhaal vorderde, kwam ik erachter dat dit laatste te maken had met de aanwezigheid van dit konijn.

Op het moment dat alle personen in het vakantiehuisje zijn gesetteld, vertraagd het verhaal. Gebeurtenissen worden uitgebreider beschreven, de ongemakkelijkheid straalt er vanaf en vanaf dat moment zakt het verhaal voor mij eigenlijk in. Ik moest alleen nog zo’n 200 bladzijden en wilde voornamelijk weten wie wie heeft neergeschoten. Als iemand mij het einde had verteld, zou ik daar geen moeite mee hebben gehad. Door de korte hoofdstukken las het gelukkig redelijk snel, maar toch was ik niet meer in de ban van het verhaal.

Ik vraag mij namelijk ook af in welke genre dit verhaal geplaatst kan worden. Door de achterflap dacht ik een thriller te lezen, maar de voorkant vertelde mij dat het een roman is. Tijdens het lezen raakte ik in de war, want ik vind het geen roman, maar ook geen thriller. Er heerste namelijk nauwelijks tot geen spanning waardoor ik mij niet genoodzaakt voelde om de schutter te vinden.

Het boek begon goed, maar eindigde voor mij, net als een gestrand huwelijk, minder goed. Ondanks mijn ergernis aan personages zijn ze wel goed uitgewerkt en mede door de korte hoofdstukken en schrijfstijl ben je toch snel door het boek heen.

En als je iemand hoort over een soortgelijk idee: raadt het af, want straks krijg je een verhaal zoals beschreven in

De vakantie

.

De vakantie / Caroline Hulse / Vertaling Anda Witsenburg / A.W. Bruna Uitgevers / 2020 / 366 blz. / ISBN 9 789400 511729

Irene

: Als kind was ik een echte boekenwurm, ik las alles wat los en vast zat. Inmiddels ben ik al vele boeken verder en dat hoeft voor mij niet per sé in bed of stoel, zolang ik maar kan lezen is staand, op een trapje of naast de stoel niet erg.  Ook is het een gewoonte geworden om met een boek de deur uit te gaan: romans, thrillers, feelgood of YA, ik lees het graag.

Dit boek kun je meteen bestellen via deze bestellink van Libris.nl

.

.