In eerder boeken wist Luc Hanegreefs ons al te bekoren met historische verhalen. Zo ging zijn vorig verhaal

Volle Maen

over slavenhandel. Petje af voor de auteur, om alweer voldoende tijd te spenderen aan opzoekingswerk. Het resultaat is dit gevoelige verhaal met nauwkeurige beschrijvingen van het leven op een militaire basis bij de luchtmacht tijdens de Tweede Wereldoorlog.

De 16-jarige Jen Burton woont met haar moeder in Shipton Heath, een dorpje waar in de tweede wereldoorlog een Amerikaanse legerbasis was. Voor school moeten ze ouder mensen interviewen over hun mooiste herinneringen. Zo komt Jen in contact met de 92-jarige Berenice – Bernie – Everson. Berenice vertelt over haar jonge jaren, en hoe ze piloot Weston leerde kennen. Haar eerste en eeuwige grote liefde. De moeder van Bernie stond deze liefde echter niet toe. Het vliegtuig van Weston wordt de dag voor Kerstmis neergeschoten boven Duitsland, Bernie is echter altijd op hem blijven wachten.

De titel van het verhaal ‘Ik zal op je wachten’ is meteen ook het thema in het boek; want ook Jen wacht op iemand: zij mist een vaderfiguur. Haar eigen vader, ook piloot, is volgens haar moeder neergeschoten boven Irak, vermist geraakt en dood verklaard. Niet alleen Jen heeft het moeilijk met deze afwezige man in huis, ook de moeder van Jen kan hier duidelijk moeilijk mee opschieten. Jen en haar moeder maken dan ook steeds meer ruzie met elkaar.

Om het huis te ontvluchten zoekt Jen meer toenadering bij Berenice, maar ook bij Mike. Een plaatselijke antiekhandelaar.

De band die ontstaat tussen Mike en Jen vind ik wat vreemd. Luc Hanegreefs laat het uitschijnen dat Jen gevoelens ontwikkeld voor Mike. Maar aangezien Mike een volwassen man is – die qua leeftijd zeker haar vader zou kúnnen zijn – en Jen een tiener, vind ik dit een vreemde gedachte. Gelukkig denkt Mike er in het verhaal net zo over, en voelt hij zich ook wat ongemakkelijk bij de gevoelens van Jen en wil hij zeker geen verkeerde indruk maken.

Jen is eigenlijk niet het enige hoofdpersonage van dit verhaal. De hoofdstukken van Jen worden namelijk afgewisseld met hoofdstukken over Bernie uit 1944.

Jen en de jonge Bernie zijn in verschillende opzichten gelijk: zo zijn het beide jonge meisjes opzoek naar liefde en acceptatie en botsen ze wel eens met hun ouders. Maar ze zijn ook verschillend: waar Jen in het heden nog steeds zoekende is naar haar weg in het leven, lijkt Bernie steeds meer haar rol gevonden te hebben als minnares van Weston.

De stukjes uit 1944 laten ons meebeleven hoe het er aan een luchtmachtbasis aan toe ging. De auteur geeft weer wat er gebeurt, zonder sensationeel te worden. Een oorlog is namelijk iets heel erg en serieus.

Een aangrijpende scene vond ik het moment waarop een nieuwe lichting soldaten aankomt op de militaire basis; zij krijgen de bedden toegewezen van de mannen die de dag ervoor neergeschoten zijn.

Ondanks dat Luc Hanegreefs een mooi kader opbouwt waarin we meeleven met enkele cruciale momenten in het leven van de hoofdpersonen, worden er toch ook nog veel zaken opengelaten voor de lezer om over na te denken of er zelf bij te fantaseren. Zo krijgen we weinig details over het uiterlijk van de personages, maar worden de karakters van Jen en Bernie wel goed beschreven (evenals de gevechtsvliegtuigen trouwens). Daarnaast eindigt het verhaal met een open einde dat nog wel wat vraagtekens heeft om in te vullen. Het verhaal leest vlot en is zeker een aanrader als je van oorlogsverhalen houdt.

Ik zal op je wachten / Luc Hanegreefs / Clavis Uitgeverij / 2019 / 182 blz. / ISBN 9789044837315

Anna:

Ik woon en werk in Lokeren als zelfstandig pediatrisch kinesitherapeute. Alhoewel ik een trage lezer of ‘slowreader’ ben, heb ik wel altijd een boek bij me. Wat ik zo leuk vind aan lezen is dat je echt kan meeleven in de nieuwe wereld waarin je terecht komt en alles van de dagelijkse sleur even aan de kant laat liggen. Samen met De Leesfabriek heb ik al heel wat nieuwe boeken en schrijvers leren kennen!

Dit boek kun je meteen bestellen via deze bestellink van Libris.nl

.

.