Libby erft tot haar grote verrassing op haar 25e verjaardag een pand in het hart van een populaire wijk in Londen. In het statige maar vervallen herenhuis heeft in het verleden heel wat afgespeeld. Waarom zij de enige erfgename is blijft lang een raadsel. Totdat ze een journalist ontmoet die zich in de geschiedenis van het pand heeft verdiept. Ze ontdekken wie de dode lichamen waren die de politie jaren geleden in het huis vond en ook wat er met de baby is gebeurd die daar toen in een wiegje lag. Alles gaat terug naar de periode dat de familie Lamb de oorspronkelijke bewoners waren, en er op een dag onverwacht bezoek op de stoep stond. Dat bezoek hadden ze beter daar kunnen laten staan.

Aan de indeling van het verhaal in drie perspectieven en de bijbehorende periode moest ik even wennen. Ik moest elke keer als ik het boek even had weg gelegd weer nadenken welke periode het verhaal in zat en wie ook alweer wie was. De combinatie van vele verschillende personages in het boek, waarvan sommigen echt een rol speelden en anderen niet, met diverse flashbacks naar het verleden kwam ook wat verwarrend over. De beschrijving van het leven dat de bewoners hadden was dat van een sekte-achtige gemeenschap. Geen luxe, alles delen en soms zelfs niets te eten. Dat doet wat met je als kind kan ik mij zo voorstellen.

Hun dagelijkse leven wordt beschreven in deze eerste hoofdstukken. Er gebeurt veel in deze eerste hoofdstukken qua geven van informatie, maar eigenlijk ook niets nieuws. Vanuit de drie perspectieven en de daarbij horende periode was het voor mij af en toe flink schakelen om de verhaallijn in de gaten te blijven houden. Sommige gebeurtenissen vond ik, ondanks de ellende die er werd beschreven, helemaal niet overkomen zoals de bedoeling was. Het raakte mij niet, maar misschien was dat ook wel de bedoeling, bedacht ik mij later. Net als bij een sekte. Eerst lijkt alles heel gewoon, maar met kleine gebeurtenissen verandert er langzaamaan toch heel wat.

Het verhaal maakte lang tijd dus niet echt een indruk om mij. Pas ongeveer op de helft van het boek kreeg het verhaal mij te pakken. Er gebeurden indrukwekkende dingen en vanaf dat moment werd ik nieuwsgierig naar het wat, hoe en waarom. Aan het einde van het verhaal besef je hoe verknipt sommige bewoners uiteindelijk zijn geworden. Of misschien waren ze dat al?

De titel van het boek vond ik niet echt bij het verhaal passen. De mensen die bij de familie Lamb introkken, woonden niet boven de oorspronkelijke bewoners, maar waren meer een onderdeel van het gezin. Misschien is dit ook wel een bewuste keuze geweest, want de nieuwe bewoners stonden op het gebied van machtspositie wel boven de eerste bewoners.

De mensen boven ons

is in ieder geval een boek dat niet bovenaan mijn top gelezen boeken staat, maar dat ik niet had willen missen.

Mijn naam is Nathaniël en ik ben 17 jaar. Momenteel zit ik in de 5e klas van het VWO. Een boekenworm ben ik altijd al geweest. Ik kon dan ook niet wachten om eindelijk naar groep 3 te gaan en écht te leren lezen. Een goed boek lezen is net als een lekkere pizza of pasta: leesvoer. Sinds een aantal jaar ben ik ook recensent bij de Leesfabriek en als een van de weinige jongens in het team kan ik met mijn mening een steentje bijdragen. Behalve “gewone” boeken ben ik een grote fan van de stripboeken van de Legendariërs. Ze bevatten mooie tekeningen en leuke woordgrappen! Ook kan ik genieten van een game op de computer.

De mensen boven ons / Lisa Jewell / Vertaling Ineke de Groot / A.W. Bruna Uitgevers / 2020 / 362 blz. / ISBN 9789400 512313

Gastblogger:

op deze plek zullen we regelmatig recensies plaatsen van bezoekers of van recensenten van bevriende websites en tijdschriften. Dat gebeurt soms op uitnodiging, maar heel graag willen we ook plaatsmaken voor spontaan ingeleverde boekbesprekingen. Dus: heb je een goed boek gelezen? Deel je mening (en dus je passie!) met de andere lezers van De Leesfabriek!

Dit boek kun je meteen bestellen via deze bestellink van Libris.nl

.

.