” Wat is een mensenleven nog waard?

“

Deze quote in combinatie met de voor zichzelf sprekende kaft vertellen het verhaal eigenlijk al. De muur met bloedspetters en de vervaagde afbeelding van een kind. Onschuldig slachtoffer van zinloos geweld. Alsof geweld ooit zin heeft.

Omdat er in het België van 2032 zo veel geweld tegen hulpverleners wordt gepleegd, grijpt de regering in. Zij neemt een speciale wet (Artikel 94) aan. Deze wet houdt in dat bepaalde onveilige regio’s als no-go zones worden beschouwd. Voor- en tegenstanders van de wet protesteren. Sommigen op vreedzame wijze, terwijl anderen alleen maar bezig zijn met relschoppen. De 13-jarige Rashad komt heel toevallig, tijdens een onschuldig spelletje basketbal, in de vuurlinie van een rivaliserende bende. Bij het geluid van een schot raken de mensen in paniek. Alles wat zich die bewuste dag afspeelt in de gevaarlijke buurt ‘Zwarte Vijvers’ wordt beschreven in het verhaal.

Elk hoofdstuk wordt voorafgegaan door een quote van de persoon waar dat gedeelte over gaat. Sommige citaten vond ik heel bijzonder en raakten mij:

‘Ik zie geen kleur. Ik zie alleen huid. Ik zie geen jong of oud. Ik zie alleen kennis. Wijsheid. Ik zie geen gender. Ik zie alleen daden. Woorden’.

Bijzonder vond ik hoe goed de schrijfster de onschuld van de jonge Rashad beschrijft. Iets lekkers kopen van het kleine beetje zakgeld dat hij heeft, genieten van een ijsje samen met zijn vrienden, een spelletje basketbal en de gevoelens die hij heeft voor een speciaal meisje. Daar tegenover stonden dan kinderen van dezelfde leeftijd of net iets ouder, bewapend met pistolen en groepjes vormend om zich zo sterker te voelen.

‘Hou je blik naar beneden, bemoei je niet met andermans zaken, zo blijf je leven…..’

En de liefde van Afifa, de moeder van Rashad, die haar kind op de eerste plaats zet met een moederhart zo groot. Of de combinatie van de onveilige buurt waar mensen angstig schuilen in hun eigen huis en dan toch de moed kunnen opbrengen om andere onbekenden op te vangen. Het team van politieagenten en ambulancepersoneel, dat ondanks hun verschillende meningen beroepsmatig hun taak uitvoert. En anderen personen met afwijkende inzichten, die luisteren naar de ideeën en mening van de ander zonder te veroordelen. De moeder van Rashad die vecht voor haar kind en alles doet om haar zoon te redden

‘Wee degene die de redding van mijn zoon in de weg staat, die verscheur ik met blote handen’

. Knap dat je als schrijver zo’n sfeer kunt weergeven.

Ook de opbouw van de titels van de diverse hoofdstukken is slim gedaan. Eerst is er alleen maar de naam van de persoon die in dat betreffende hoofdstuk een belangrijke rol speelt. De hoofdstukken daarop vinden de personages elkaar en dat zie je terug in de titel van elk hoofdstuk.

Ik vond het verhaal ‘Zwarte vijvers’ een echt YA boek voor de leeftijdscategorie van 13 tot 17 jaar, want het gaat over het actuele interessegebied van deze jongeren met veel hashtags en ook vloggers. De hoofdpersonen hebben dezelfde leeftijd als die van de lezer. Het verhaal is verder vlot geschreven met veel herkenbare situaties. Ik miste toch wel wat verdieping en ontwikkeling van sommige personages. Die van Rashad, zijn moeder en een hulpverlener zijn wel uitgewerkt. Misschien is dat juist een bewuste keuze geweest van de schrijfster om de doelgroep te blijven boeien.

Het verhaal heeft mij, nadat ik het boek had gelezen, aan het denken gezet. Zo veel overeenkomsten met de tijd waarin wij nu leven. Zoveel zichtbare overeenkomsten, die wij via nieuwsberichten horen, met landen zoals Frankrijk en Amerika. Hoe ziet de wereld er in 2032 uit?  Zullen er dan echt no-go zones zijn of zal er toch altijd de mens achter de hulpverlener zijn.

‘Ik weiger aan te nemen dat de mensheid zo tragisch gebonden is aan de sterrenloze middernacht van racism en oorlog dat het stralende ochtendgloren van vrede en broederschap nooit een realiteit kan worden’

(Martin Luther King 1929-1968).

Mijn naam is Nathaniël en ik ben 17 jaar. Momenteel zit ik in de 5e klas van het VWO. Een boekenworm ben ik altijd al geweest. Ik kon dan ook niet wachten om eindelijk naar groep 3 te gaan en écht te leren lezen. Een goed boek lezen is net als een lekkere pizza of pasta: leesvoer. Sinds een aantal jaar ben ik ook recensent bij de Leesfabriek en als een van de weinige jongens in het team kan ik met mijn mening een steentje bijdragen. Behalve “gewone” boeken ben ik een grote fan van de stripboeken van de Legendariërs. Ze bevatten mooie tekeningen en leuke woordgrappen! Ook kan ik genieten van een game op de computer.

Zwarte Vijvers / Amina Laffet / Hamley Books / 2020 / 300 bladzijden / ISBN 9789463967419

Gastblogger:

op deze plek zullen we regelmatig recensies plaatsen van bezoekers of van recensenten van bevriende websites en tijdschriften. Dat gebeurt soms op uitnodiging, maar heel graag willen we ook plaatsmaken voor spontaan ingeleverde boekbesprekingen. Dus: heb je een goed boek gelezen? Deel je mening (en dus je passie!) met de andere lezers van De Leesfabriek!

Dit boek kun je meteen bestellen via deze bestellink van Libris.nl

.

.