De Zilverboom vertelt het verhaal van Greta, een vrouw die door een tragisch ongeluk dertig jaar geleden al haar herinneringen kwijt is geraakt. Na jaren van isolatie in haar eigen huis, neemt beste vriend en achterneef David haar mee naar een plek uit haar verleden, Marchmont Hall. In dit landhuis heeft Greta op jonge leeftijd gewoond, maar daar weet ze zelf niets meer van. Tijdens het verblijf op deze plek met haar familie vindt een wonder plaats: Greta begint zich weer dingen te herinneren. Wat heeft zich afgespeeld in Marchmont Hall? Welke pijnlijke herinneringen komen naar boven? En wat heeft de grafsteen op het landgoed met haar leven te maken?
De teruggekomen herinneringen van Greta beginnen in de tijd vlak na de Tweede Wereldoorlog, wanneer ze als jonge vrouw werkt als ‘showgirl’ in Londen. Deze setting is het startpunt van een boek vol dramatische wendingen, waar ik als ‘romantische’ lezer alleen maar van smul.
Dit boek is geschreven vanuit wisselende perspectieven. Zo kruipen we in het hoofd van onder andere Greta, David, Cheska (de dochter van Greta) en Ava (de dochter van Cheska). Elk personage uit het boek heeft een belangrijke functie voor het verhaal, waardoor je als lezer geen enkele bladzijde wil of kan overslaan. Menig lezer zal Cheska wellicht een irritant karakter vinden. Ik vond haar persoonlijk echter het meest fascinerend. Ik houd ervan als een schrijver subtiel een taboe doorbreekt, al dan niet bewust. Het is al vrij snel duidelijk dat Cheska lijdt aan schizofrenie. Een ziekte die, zeker nog in de tijd van dit verhaal, op veel vooroordelen stuit. Cheska krijgt eigenlijk niet de hulp die ze verdient, iets wat schrijnend is voor de lezer om te zien. Deze situatie komt echter triest genoeg nog steeds voor in de moderne wereld en Lucinda Riley maakt haar lezers hiervan bewust.
Nét als je denkt dat alle drama in het leven van deze familie voorbij is, loopt alles weer in de soep. De inhoud van het boek is daarom geen lichte kost, maar als lezer huppel je fluitend door het verhaal heen dankzij de vlotte schrijfstijl. Alle boeken van deze schrijfster lezen als een trein. Haar schrijfstijl is vloeiend zonder haar gevoel voor detail te verliezen. Dit boek bevat tragiek, gevonden liefde, verloren liefde, familieperikelen en rouw. Lucinda Riley is bekend van de befaamde Zeven Zussen serie, maar al haar andere boeken zijn het nét zoveel waard om te lezen.
Hoi, ik ben Marije, 23 jaar en master Geneeskunde student in Leiden. Ik kan niet slapen zonder gelezen te hebben en op mijn kleine zolderkamertje struikel je over de boeken. Het liefst lees ik liefdesromans uit één van de vorige eeuwen of een verhaal waarbij ik mijn tranen lekker kan laten gaan. Alhoewel, sinds ik deel uitmaak van De Leesfabriek, waag zelfs ík me aan thrillers met een lichte voorkeur voor Engelstalig. Het mooie aan De Leesfabriek is dat we elkaar uitdagen om ‘out of the box’ te denken. Grijp eens een boek dat je normaal zou laten liggen!
De zilverboom / Lucinda Riley / Vertaling Erica Disco / Xander Uitgevers / 2020 / 541 blz. | ISBN 978 94 0161 307 1
Gastblogger:
op deze plek zullen we regelmatig recensies plaatsen van bezoekers of van recensenten van bevriende websites en tijdschriften. Dat gebeurt soms op uitnodiging, maar heel graag willen we ook plaatsmaken voor spontaan ingeleverde boekbesprekingen. Dus: heb je een goed boek gelezen? Deel je mening (en dus je passie!) met de andere lezers van De Leesfabriek!
Dit boek kun je meteen bestellen via deze bestellink van Libris.nl
.
.