Zo’n leuke leeftijd

is in Amerika een echte besteller. Het boek is gekozen door de boekenclub van Reese Witherspoon en

The Times

noemt Reid ‘Een nieuwe literaire ster’. Het boek verscheen december 2019 in Amerika en afgelopen maand in Nederland bij Prometheus. Toen ik aan het boek begon, had ik daarom ook hoge verwachtingen. Maar zijn die waargemaakt?

Zo’n leuke leeftijd

vertelt het verhaal van de 25-jarige Afro Amerikaanse Emira en blogger/moeder Alix Chamberlain. Wanneer Emira ’s avonds wordt gebeld door Alix om op haar jonge dochter te passen omdat er bij hen thuis eieren door het raam zijn gegooid, verlaat Emira het feestje om Briar op te halen en haar te vermaken in de supermarkt zolang de politie bij hen thuis is. Daar, in de supermarkt, spreekt de beveiliger haar aan, omdat hij haar verdenkt van kidnapping. Een toevallig voorbijgangen filmt het incident, maar belooft Emira het niet openbaar te maken. Emira besluit gewoon door te gaan met haar leven wanneer het probleem is opgelost, maar Alix denkt daar anders over.

Het boek bespreekt een aantal belangrijke en interessante onderwerpen. Een van die onderwerpen is racisme, en nog specifieker,

white savior

. Alix denkt namelijk dat Emira hulp nodig heeft om het te maken in haar leven. Ze huurt haar in als nanny en denkt Emira hier mee te beschermen van al het kwaad in de wereld. Een ander mooi voorbeeld is Emira’s vriend Kelley, die alleen maar op gekleurde vrouwen valt. Hij zegt dat het niet zo is, maar als lezer kom je er al snel achter dat hij eigenlijk altijd een getinte vrouw aan zijn arm heeft.

Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Emira en Alix. Ik vind Emira een aangenaam karakter, maar ze blijft naar mijn gevoel een beetje flat. Ze weet niet wat ze moet doen met haar leven en laat steeds mensen voor haar beslissen. Ze wilt wel een betere baan, maar lijkt geen afscheid te kunnen nemen van de jonge Briar. Aan het einde van het boek maakt ze toch een verrassende beslissing, die mij ervan deed overtuigen dat ze zich als karakter wel degelijk heeft ontwikkeld in het verhaal.

Alix, aan de andere kant, vind ik erg interessant. Ze verhuisde van New York naar Philadelphia (niet geheel vrijwillig) en durft er op social media ook niet voor uit te komen dat ze eigenlijk al heel lang niet meer in de grote stad woont. Nu ze twee dochters heeft, begint het haar te dagen dat ze niet meer de power vrouw is die ze was en die ze zou willen zijn. Ze is wel bezig met het schrijven van een boek, maar bedenkt steeds excuses om het niet af te maken. Tegelijkertijd probeert ze tevergeefs een vriendschappelijke band met Emira op te bouwen – op het enge af. Ze raakt bijna geobsedeerd door haar leven en lijkt meer op een overbezorgde, beschermende moeder, dan haar werkgeefster. Het zorgt voor vele ongemakkelijke momenten, waardoor ik opgelucht was dat het boek uit was. Het gaf me een onaangenaam, ongemakkelijk gevoel.

Hoewel het boek lekker leest, en vooral de gesprekken knap zijn opgeschreven – alsof Reid er zelf bij aanwezig was – miste ik af en toe wat snelheid in het verhaal. Hoewel de gebeurtenis in de supermarkt snel wordt weggestopt in een hoekje, lijken andere momenten met Emira en haar vriendinnen eeuwig te duren. Het verhaal is op een luchtige manier geschreven, maar weet toch in de diepte te gaan door subtiel belangrijke onderwerpen te bespreken zoals ras, relaties en opgroeien. Mijn conclusie? Het boek voldeed niet helemaal aan mijn verwachtingen, maar heeft mij toch heel erg weten te vermaken. Ik denk dat ik door de vele lovende woorden uit Amerika te hoge verwachtingen had van het boek, wat jammer is, want het is wel een steengoed boek. Ik zou het dan ook zeker aan iedereen aanraden die van een goed geschreven, toch luchtig boek houdt, waar tegelijkertijd de diepte in wordt gegaan en de ongemakkelijkheid van bepaalde onderwerpen niet uit de weg wordt gegaan.

Deze recensie is geschreven door Nanouk Meijer. Nanouk leest, zingt en schrijft en publiceert haar ervaringen op haar eigen blogsite
Daarnaast is ze werkzaam bij uitgeverij HarperCollins Holland en koopt meer boeken dan ze kan lezen.

Zo’n leuke leeftijd / Kiley Reid / Vertaling Paul Heijman, Jan Willem Reitsma, Koos Mebius / Prometheus / 2020 / 336 blz. / ISBN 9789044645620

Gastblogger:

op deze plek zullen we regelmatig recensies plaatsen van bezoekers of van recensenten van bevriende websites en tijdschriften. Dat gebeurt soms op uitnodiging, maar heel graag willen we ook plaatsmaken voor spontaan ingeleverde boekbesprekingen. Dus: heb je een goed boek gelezen? Deel je mening (en dus je passie!) met de andere lezers van De Leesfabriek!

Dit boek kun je meteen bestellen via de bestellink van Libris.nl

.

.