Als Fiona Lawson op een dag thuiskomt van een weekendje weg ziet ze dat er voor haar woning een verhuiswagen staat. Eenmaal binnen, is haar huis leeggehaald en zit er een ander echtpaar binnen. Het echtpaar beweert de nieuwe eigenaren van het huis te zijn. Er moet sprake zijn van een misverstand. De nieuwe bewoners weten alleen niet beter dan dat ze voor twee miljoen pond dit huis hebben gekocht en dat Fiona en haar ex-man Bram de verkoopakte hebben ondertekend.

Fiona belt Bram, maar hij blijkt spoorloos verdwenen te zijn en niet bereikbaar. Haar kinderen zijn niet op school en haar moeder weet ook van niets.. Stukje bij beetje ontrafelt ze een wirwar aan leugens en verraad totdat de waarheid boven tafel komt.

Een lekkere thriller voor in de zomervakantie, dat leek mij een heerlijk vooruitzicht. Het verhaal begint goed, je weet nauwelijks iets en het is vaag. Hoe kan een huis verkocht worden zonder dat de (voormalige) eigenaar zelf getekend heeft?

Door middel van verschillende verhaallijnen ontrafel je het verhaal. Fiona op het moment van ontdekken, Bram op de vlucht, Fiona in de podcast #TheVictim en Bram vanuit een Word-document.

Doordat je vanuit verschillende verhaallijnen leest (de podcast is een originele insteek moet ik toegeven) weet je alleen vrij snel hoe dingen in elkaar steken. Het zorgde ook voor erg veel herhaling. Als Fiona iets vertelde, vertelde Bram het vanuit zijn perspectief en andersom.

Hoewel het begin lekker las, was de lol er op bladzijde 150 eerlijk gezegd wel vanaf, omdat het zo klaar als een klontje is dat het genoemde plan uitgevoerd gaat worden. Ik moest alleen nog wel 250 bladzijden vanaf daar, maar ik hoopte op een plottwist die ik niet aan zou zien komen.

De personages Bram en Fiona zitten redelijk goed in elkaar. Na een paar bladzijden stoorde ik mij helaas al aan Fiona en luisteraars van de podcast spreken dat ook uit. Ze noemen haar een ‘domme doos’ en ‘hypocriete trut’. Hoewel dat niet mijn woorden zijn, dacht ik er wel enigszins zo over. Ze heeft heel veel vertrouwen in haar ex-man Bram en leeft nog iets te veel met hem mee om echt gescheiden van hem te zijn. Had ze dan echt helemaal niets door? Daarnaast spreken ze van ex-partners, maar ze hebben nog niet eens de scheiding aangevraagd. Verwarrend voor hen, want ze zijn eigenlijk nog getrouwd.

De vraag die mij nu bezighoudt is of het de bedoeling was om haar zo neer te zetten als personage. Overige personages die bij het verhaal horen, blijven wat aan de oppervlakte en dat is voor dit verhaal niet erg.

De plottwist waar ik op hoopte, kwam eigenlijk niet. Het was 250 bladzijden lang het uitvoerende plan wat ze eerder hadden genoemd. Behoorlijk wat chantage, geheimen, macht en geld. Goede elementen voor een thriller als het plot niet snel verklapt wordt. Bram en Fiona worstelden in hun situatie, ik met dit boek. Het einde kwam in zicht en er waren nog wat ontwikkelingen, maar wat mij betreft iets te veel van het goede.

Hoewel het niet was wat ik hoopte, vind ik wel dat Candlish een fijne manier van schrijven heeft. Als er meer werk van haar uitkomt, wil ik dat wel een tweede kans geven.

Ons huis / Louise Candlish / Vertaling René van Veen / Uitgeverij Volt / 2020 / 398 blz. / ISBN 9 789021 422169

Irene

: Als kind was ik een echte boekenwurm, ik las alles wat los en vast zat. Inmiddels ben ik al vele boeken verder en dat hoeft voor mij niet per sé in bed of stoel, zolang ik maar kan lezen is staand, op een trapje of naast de stoel niet erg.  Ook is het een gewoonte geworden om met een boek de deur uit te gaan: romans, thrillers, feelgood of YA, ik lees het graag.

.

Dit boek kun je meteen bestellen via de bestellink van Libris.nl

.

.