Irene en Valerie

“Ik had nog nooit een vriend gehad zoals Sohrab. Die me moeiteloos begreep. Die wist hoe het was om een buitenstaander te zijn omdat je in één opzicht anders was.”

Darius Kellner spreekt beter Klingon dan Farsi en weet meer over Star Trek dan over de Perzische cultuur. Hij is een Halve Iraniër, maar heeft weinig met zijn wortels, tot het moment dat hij afreist naar zijn Echte Iraanse Familie in Iran.

Thuis heeft de Amerikaanse Darius het gevoel nergens thuis te horen. Zowel thuis als op school. Hij verwacht dat dit in Iran wel hetzelfde zal zijn, maar niets is minder waar als hij Sohrab ontmoet, de buurjongen van zijn opa en oma. Een vriendschap ontstaat en Sohrab laat Darius op een andere manier naar zichzelf kijken. Als Darius zich steeds meer verbonden voelt met zijn moederland, toont zich ook de donkere kant van het leven in Iran, en leert hij dat het oké is om je niet altijd oké te voelen.

Verhaal



Irene:

Het verhaal van Darius vind ik mooi geschreven. Zijn depressie en de manier waarop dit thema terugkomt in de verschillende culturen vind ik heel goed gedaan. De gevoelens en worstelingen van Darius voelden echt en zorgden zelfs voor momenten van herkenning. Zusje Laleh is voor Darius belangrijk en haar rol in het gezin, en dus ook het verhaal, is ook bepalend voor de rol van Darius. Wanneer Darius Sohrab ontmoet, ontdekt hij hoe het is om echt een vriend te hebben. Je merkt een verandering bij Darius, maar uiteindelijk ook in de familie en hoe Darius met hen omgaat (en andersom). Darius bekijkt situaties meer vanuit andere perspectieven. Perspectieven waar ook de lezer iets uit kan halen en dat vind ik mooi gedaan.

Op een mooie en ook wel prettige manier maakt de lezer kennis met de Iraanse cultuur en tradities.  Door invloeden van Adib Khorram zelf wordt het verhaal sterker waardoor het verhaal naar een hoger niveau getild wordt.

De eerste veertig pagina’s moest ik alleen wel erg wennen aan de hoeveelheid Iraanse woorden die geïntroduceerd werden. Het duurde daarom even voor ik in het verhaal zat, maar later zijn veel van deze woorden goed geïntegreerd in het verhaal.

Valerie:

Ik vind het altijd een meerwaarde voor onze YA-boeken als we boeken kunnen toevoegen die jongeren laten kennismaken met andere culturen. In dit bijzondere boek over Darius maakt de lezer op een toegankelijke manier kennis met heel wat woorden en gebruiken uit de Iraanse cultuur. Dat zorgt af en toe wel wat voor verwarring en dat de lezer iets verder van alle personages blijft staan. Vooral wanneer Darius in Iran is en wordt omringd door zijn familie wordt de lezer om de oren geslagen met Iraanse woorden.

Qua thematieken ben ik het wel met Irene eens. De auteur brengt het thema depressie op een heel lichte manier ter sprake, alsof het iets normaals is waar ook in boeken over kan worden gesproken. Ook de vriendschap tussen Sohrab en Darius krijgt een mooi plekje, net zoals het belang van familie en erkenning.

Personages



“Je probeert niet jezelf te veranderen. Je weet wie je bent. Ik wou dat ik zo was. Ik probeer altijd te zijn wat mijn moeder nodig heeft. Wat mijn amoe nodig heeft. Wat jij nodig hebt. Maar jij bent precies andersom. Je bent tevreden met wie je bent.”

Irene:

Darius vind ik echt een mooi personage. Ondanks dat hij wordt gepest en zich nergens thuis voelt, blijft hij altijd zichzelf. Iets wat ik toen niet altijd kon en dat bewonderde ik aan hem. De band met zijn vader is anders dan Darius graag zou willen. Elke dag kijken ze een aflevering van Star Trek en de verwijzingen gedurende het verhaal naar deze serie bewijst hoeveel Darius ervan af weet, maar ook hoeveel waarde hij er aan hecht.

Darius’ familie en Sohab zijn wat mij betreft goed uitgewerkt. Ieder personage heeft een band met Darius en de manier waarop zij allemaal een bepaalde ontwikkeling doormaken met Darius is goed omschreven. Het mooie aan de personages vind ik denk ik dat iedere lezer wel iets zal herkennen.

Valerie

: De mooiste boodschap schuilt naar mijn gevoel in de relatie tussen Darius en zijn vader. Darius heeft het gevoel dat zijn vader teleurgesteld is in hem, wat hij ook doet. Hij spreekt dit helaas nooit uit en vecht daardoor met zichzelf en zijn eigenbeeld. In Iran lijken ze toch meer naar elkaar toe te groeien en durft Darius ook eerlijk toe te geven waar hij het moeilijk mee heeft. Die boodschap, hoe zijn vader daarmee omgaat en wat dat met Darius doet, is hartverwarmend om te lezen!

Schrijfstijl



Irene:

Hoewel ik in het begin even moest wennen, mede door de Iraanse woorden waar ik net over schreef, zat ik na een tiental pagina’s wel lekker in het verhaal en las het vlot.

Valerie

: Ik had in het begin niet zozeer moeite, maar herkende dat probleem met de woorden beter toen ze eenmaal in Iran zaten. Er kwamen zoveel verschillende Iraanse woorden aan bod, dat ik soms de rode draad van het verhaal en de voeling met de personages kwijtraakte.

“‘Darioesj was een groot man. Sterk. Verstandig. Dapper.’ Zo voelde ik me niet. Zoals ik al zei hadden mijn ouders de teleurstelling over zichzelf afgeroepen door me de naam van zo’n geweldenaar te geven. Darius de Grote was een diplomaat en een veroveraar. En ik was Darius Kellner.”

Irene:

Darius Kellner is niet oké en dat is wel oké.

Een boek over een jongere met een depressie die zich nergens thuis voelt. Dit onderwerp ben ik in boeken nog niet heel erg vaak tegengekomen (of ik heb ze niet gelezen), maar ook andere alledaagse onderwerpen onder jongeren komen aan bod. Hierdoor en door de goede representatie van depressie is het wat mij betreft een verhaal dat zich onderscheidt van de rest van deze verhalen.

Een mooi boek, maar ik weet niet of het de grootste kanshebber is voor de prijs in de categorie Vertaald.

Valerie

: Ik ben het helemaal eens met Irene. Zo bijzonder en belangrijk dat de thematiek rond depressie in boeken voor jongeren wordt aangehaald en zeker als dat met zoveel respect gebeurt als hier. Helaas miste ik iets, dat wauw-gevoel, dat je absoluut door wil lezen en het verhaal je niet loslaat was er niet helemaal.

Irene en Valerie zijn de uitdaging aangegaan om alle tien genomineerde boeken van de prijs voor Beste Boek voor Jongeren te lezen voor de boekenweek voor jongeren begint

.

Van ieder boek zal een (duo)recensie gepubliceerd worden

.

Na het lezen maken ze een tweede voorspelling van winnaars in beide categorieën.

Darius de Grote is niet oké / Adib Khorram / Vertaling Tjalling Bos / Gottmer / 2019 / 312 blz. / ISBN 9 789025771164