Valerie en Irene

Het is een doodgewone dag als premier Roelants laat weten dat een zwart gat onderweg is naar de aarde en de mensheid waarschijnlijk zal wegvagen. De achtjarige Nicolas heeft alle stripboeken over De Adelaar, een superheld die het opneemt tegen bovennatuurlijke sterke vijanden, al gelezen. Zijn vader werkt hard om hen van voedsel te voorzien en zijn moeder is psychisch instabiel en is vaak afwezig. Nicolas besluit dat hij, net als De Adelaar, de wereld gaat redden, ook om zijn pasgeboren zusje een kans te geven om te leven.

Verhaal



Irene:

Ik moet eerlijk zeggen dat ik het boek wel een keer in de boekhandel heb zien liggen, maar nooit eerder had opgepakt. Ik ben blij dat ik het boek nu gelezen heb, want het verhaal voelde heel echt. Verontrustend nieuws bereikt Nicolas en de angst van hem en de andere mensen is voelbaar. Hoewel dit boek in 2019 al uitkwam, is nu te zien hoe actueel dit verhaal eigenlijk is en wat dit nieuws van grote omvang met de mensheid doet. Ik vind het dus knap hoe zij zich in heeft geleefd in de mens in dit soort situaties, het voelt heel echt. De sfeer is voelbaar. De angst, de wanhoop, geen zin meer hebben in het leven, maar toch ook een straaltje hoop.

Valerie:

Toegegeven, ik was een beetje bang om aan het boek te beginnen. Het idee om een achtjarig hoofdpersonage ten tonele te voeren die dit zware verhaal vertelt, lijkt een risico, maar pakt enorm goed uit. De kinderlijke onschuld maakt het verhaal bij momenten iets lichter en behapbaarder en zorgt ervoor dat de lezer het verhaal vanuit een andere mindset gaat bekijken. Net zoals Irene ben ik onder de indruk van hoe goed Anne Eekhout de emoties en dan vooral de angst en wanhoop op papier weet te vatten.

Personages



Irene:

Hetgeen wat ik ook zo goed vond aan dit boek was de uitwerking van hoofdpersoon Nicolas. Hij is acht jaar en dat komt goed tot uiting. Zijn ouders zijn, logisch natuurlijk, iets minder uitgewerkt, maar wel op een erg goede manier vond ik. Vader werkt in het ziekenhuis en werkt veel om aan eten te kunnen komen. Hij is dus vaak niet thuis, maar de moeder van Nicolas ook niet. Naast dat ze fysiek niet aanwezig is, is ze psychisch ook instabiel. De manier hoe zij zich uit en hoe zij doet vind ik goed uitgewerkt, want dit is ook realiteit. Het feit dat ik soms een klein beetje boos was, ligt niet aan het boek, maar het is triest dat een kind zo aan zijn lot wordt overgelaten soms. Zeker in dit soort situaties, maar realistisch is dit boek daardoor wel.

Nicolas ziet als achtjarige veel, maar heeft niet heel snel een oordeel. Hij identificeert zich met De Adelaar en de manier waarop dat verweven is in het verhaal is passend bij zijn leeftijd. In deze situatie is het ook iets om zich aan vast te houden. De Adelaar is een held en maakt situaties beter, misschien kan hij dat ook wel samen met vriend Joachim. Overbuurvrouw Katja is een belangrijk persoon voor hem, daar voelt hij zich prettig en veilig. Mede omdat zijn ouders er niet vaak zijn. Ook Emma, zijn pasgeboren zusje, speelt een grote rol in het verhaal. Nicolas wil zijn zusje redden, in afwachting of de aarde nu wel of niet verdwijnt.

Valerie:

Nicolas is een ongelooflijk boeiend hoofdpersonage. Zijn jonge leeftijd zorgt ervoor dat, zoals ik eerder zei, het verhaal met momenten wat hoopvoller wordt omdat hij dingen anders bekijkt dan volwassenen. Ik ben het grotendeels eens met Irene; het is ontzettend triest hoe Nicolas’ moeder hem eigenlijk in de steek laat, hem laat opdraaien voor de zorg en verantwoordelijkheid over zijn zusje. Langs de andere kant vind ik op sommige momenten Nicolas te volwassen voor zijn leeftijd van acht. Natuurlijk zorgen de gebeurtenissen in het boek ervoor dat hij snel volwassen moet worden, zeker door het gedrag van zijn moeder, maar toch kijkt hij op een heel bijzondere manier naar bepaalde gebeurtenissen waardoor de geloofwaardigheid van Nicolas als achtjarige voor mij af en toe verdween.

Schrijfstijl



Irene:

Het boek las ontzettend fijn vond ik waardoor ik het boek ook snel uit had. Door de sfeer, de goede personages, een onderwerp dat door het Coronavirus ook voor ons herkenbaar was. Eekhout schrijft op een manier waardoor je de situatie voor je ziet en het nog realistischer wordt. Dat maakte het boek voor mij erg goed. Inmiddels heb ik ook naar de eerdere boeken van deze auteur gekeken en deze aan mijn te lezen lijst toegevoegd.

Valerie:

Ik heb enkele jaren geleden reeds kennis gemaakt met Eekhouts stijl, in

Dogma

en was toen reeds van mening dat ze een aangename schrijfstijl heeft. Ook hier komt die terug. Ze schrijft heel beeldend waardoor je als lezer de omgeving echt ziet en je bijna zelf aanwezig lijkt te zijn in het verhaal. Dit draagt zeker bij aan de mogelijkheid tot inleving en zorgt er, zoals Irene zegt, inderdaad voor dat je door het verhaal vliegt.

Nicolas en de verdwijning van de wereld

is een heel bijzonder boek over aan achtjarige jongen die verantwoordelijkheden krijgt voorgeschoteld in een bizarre situatie waar hij eigenlijk veel te jong voor is. Toch zal hij er alles aan doen dit verhaal tot een goed einde te brengen. Wij zijn heel benieuwd naar het oordeel van de jury.

Nieuwsgierig naar de auteur? Het interview met Anne Eekhout vind je
.

Irene en Valerie zijn de uitdaging aangegaan om alle tien genomineerde boeken van de prijs voor Beste Boek voor Jongeren te lezen voor de boekenweek voor jongeren begint

.

Van ieder boek zal een (duo)recensie gepubliceerd worden

.

Na het lezen maken ze een tweede voorspelling van winnaars in beide categorieën.

Nicolas en de verdwijning van de wereld / Anne Eekhout / Arbeiderspers / 2019 / 256 blz. / ISBN 9789029510479

Dit boek kun je meteen bestellen via deze bestellink van Libris.nl

.

.