Als je eerder iets van de Italiaanse schrijver Paolo Cognetti (1978) hebt gelezen, zal je niet verbaasd zijn dat dit boek een gebergte als centrale locatie heeft.
Zonder de top te bereiken
speelt zich af in de indrukwekkende bergen van de Himalaya. In de korte duur van slechts 144 pagina’s maakt de hoofdpersoon (vermoedelijk Cognetti zelf) een volledige rondreis door de Himalaya. De manier waarop wordt al vermeld in
De acht bergen
(De Bezige Bij, 2017). Het werkt zo: boeddhistische monniken lopen niet die ene hoge top op, maar lopen over de acht bergen er omheen – dan kan je de berg van alle kanten bekijken. Westerlingen daarentegen hebben de gewoonte om de centrale berg, die heilig is voor Boeddhisten, wel te beklimmen.
Je voelt het sociale commentaar waarschijnlijk al aan. Toch wordt dit boek door de uitgever aangeprezen als een reisverslag, Cognetti’s eerste non-fictie. Dit boek, het vierde van Cognetti dat in het Nederlands verschijnt, is niet voor één gat te vangen. Het is een mengsel tussen reisverslag en roman, non-fictie en fictie, proza en poëzie. Het reikt naar sociaal commentaar en filosofische mijmeringen op hetzelfde moment. Deze ongrijpbaarheid is zowel de charme en de doem van deze roman. Aan de ene kant voelt het boek verloren. Wat dan ook het doel heeft mogen zijn, het is nét geen reisverslag, nét geen fictie, nét geen diep filosofisch werk. Het boek slaagt er, logischerwijs, niet in al deze dingen tegelijk te zijn.
Aan de andere kant benadrukt de inhoud van de roman op een fantastische manier de boodschap die Cognetti geeft. Hij lijkt te zeggen dat één schrijfvorm niet voldoende is om de pieken en dalen van de Himalaya te bevatten. Net zoals de Boeddhisten die om de piek heen lopen om alle kanten van de berg te kunnen bekijken, benut Cognetti verschillende manieren om zijn verhaal te vertellen om alle kanten te kunnen bekijken. Hij doet dit op zijn gebruikelijke dromerige en toch down-to-earth toon. De roman staat bol van dit soort tegenstellingen. Cognetti krijgt het, helaas, niet helemaal op een rijtje – maar het leidt wel tot een intrigerend verhaal.
Hoewel de briljante beschrijvingen van het landschap in deze roman helaas tekortschieten om dezelfde indruk te maken als in
De acht bergen
, is de atmosfeer net zo briljant op poten gezet. De tekst is prachtig vloeiend, bijna poëtisch. Dit doet Cognetti ongelofelijk goed, zoals we van hem gewend zijn. Dit zeg ik ook met alle respect voor Boeke en Krone, die dit ontzettend knap naar het Nederlands hebben vertaald. Alleen al daarom heb ik genoten van dit boek. Ik denk dat Cognetti met deze roman misschien niet zijn doel volledig bereikt heeft – daarvoor is hij te vaag – maar desondanks een prachtig verhaal op papier heeft weten te zetten.
Zonder de top te bereiken / Paolo Cognetti / Vertaling Yond Boeke en Patty Krone / De Bezige Bij / 2020 / 144 blz. / ISBN 9789403181806
Lisa:
Ik lees al sinds ik heel klein ben. Tegenwoordig, met de TU Delft als uitvalsbasis, lees ik vooral veel Young Adult fantasy en Engelse/Nederlandse literatuur, bij voorkeur in het Engels. Tot mijn favorieten behoren de A Court of Thorns & Roses serie, To Kill a Mockingbird, The Remains of the Day en Fangirl. Mijn favorieten wisselen echter nogal per dag en per humeur.
.
.
Dit boek kun je meteen bestellen via de bestellink van Libris.nl
.
.