Roxanne Wellens begon op vijftienjarige leeftijd met het schrijven van haar eerste boek. Toen ze negentien was ging haar eerste boek “Te waar om mooi te zijn” over de toonbank in tal van boekenwikkels. In dit boek behandelde ze de thematiek zelfdoding. Vandaag belandde Roxannes tweede boek “De dingen die ik nooit kon zeggen” in mijn brievenbus. Roxanne is inmiddels eenentwintig jaar en brengt met dit boek een ingetogen mix van poëzie en proza. Haar bundel is een ode aan de liefde en hoeveel pijn die soms kan doen. Ze zet thema’s als verslaving, gaming, liefdesverdriet en zelfliefde prachtig om in woord en beeld. Het gaat over nog lang en gelukkig, maar dan anders.

Ik kwam terug van mijn werk en er lang een postpakketje op mij te wachten. Daar was het dan: Roxannes langverwachte tweede boek, vers van de drukpers. De mooie rode kaft en de prachtig en zorgvuldig gemaakte tekeningen trokken meteen mijn aandacht. Ik zette me dan ook vrijwel onmiddellijk in de zetel en begon te lezen.

In het boek worstelt de ik-persoon met diverse gevoelens die een ongelukkige liefdesrelatie met zich mee kunnen brengen. Het meisje voelt zich soms overbodig in haar relatie, omdat haar vriend alleen maar oog heeft voor zijn computer en games. Zoals de achterflap al doet vermoeden loopt de relatie stuk. Het meisje heeft zich volledig ingezet voor haar relatie, had “brand kunnen stichten met haar vuur, de hemel kunnen verlichten met haar vonken” maar blijft alleen achter.

“Minstens een keer per dag was ik ervan overtuigd dat we zouden trouwen.

Minstens een keer per dag was ik ervan overtuigd dat ik bij je weg zou gaan.”

(p.28)

Naarmate het verhaal vordert gaat het meisje op zoek naar zichzelf in plaats van nog langer te kijken naar waar de relatie stukliep. Ze is zich ervan bewust dat ze zichzelf op de tweede plaats heeft gezet en zichzelf heeft verloren. Nu heeft ze de kans om zichzelf terug te vinden.

Na “Te waar om mooi te zijn” heeft Roxanne ook nu weer een boek geschreven over een onderwerp dat toch wel zwaar en pijnlijk kan zijn: liefdesverdriet. Toch weet ze een lichtpuntje in haar boek te verwerken. Roxannes schrijfstijl vind ik prachtig: poëtisch en vlot leesbaar. De tekeningen maken het verhaal helemaal compleet en visueel. Het is een zeer toegankelijk boekje voor jong en oud. Het laat je stilstaan bij wat liefdesverdriet en verslaving teweeg kunnen brengen, maar ook hoe lastig het terugvinden van jezelf is. Het boek geeft hoop voor de toekomst. Ik denk dat het veel mensen kan helpen om een andere, misschien ook wel minder evidente, kijk op liefdesverdriet te krijgen.

Ongetwijfeld 5 sterren.

Hallo mijn naam is Hanne Hoydonckx. Ik ben 22 jaar oud en studente Financie- en Verzekeringswezen aan de Hogeschool in Leuven, België. Voor mijn boekenlijstje probeer ik liefst zo onafhankelijk mogelijk te zijn van een bepaald genre. Toch neem ik iets sneller een Science Fiction reeks of een goede chicklit. Ik probeer mijn interesses echter ook uit te bereiden door af en toe een totaal ander genre te kiezen. Ook in mijn taalkeuze probeer ik af te wisselen, hoewel mijn voorkeur naar het Engels gaat.

De dingen die ik nooit kon zeggen / Roxanne Wellens / Van Halewyck / 2020 / 157 blz. / ISBN 9789463831383

Gastblogger:

op deze plek zullen we regelmatig recensies plaatsen van bezoekers of van recensenten van bevriende websites en tijdschriften. Dat gebeurt soms op uitnodiging, maar heel graag willen we ook plaatsmaken voor spontaan ingeleverde boekbesprekingen. Dus: heb je een goed boek gelezen? Deel je mening (en dus je passie!) met de andere lezers van De Leesfabriek!

Dit boek kun je meteen bestellen via deze bestellink van Libris.nl

.

.