Om eerlijk te zijn heb ik er nogal wat moeite mee gehad om mijn gedachten over dit boek op papier te zetten.
Ola en de dingen
is de tweede roman van filmmaker en schrijver Coco Schrijber. Ola, Ola, Ola… de hoofdpersoon van dit roman is een kind. Een kind, dat wegloopt van huis na iets onvoorstelbaars gedaan te hebben. Een kind, dat soms als een achtjarige, en dan weer als een zeventienjarige overkomt. Haar werkelijke leeftijd komt in het boek niet naar voren. Ola is ook een kind waarvan de vader overleden is. Ze houdt van haar vader, maar terwijl je het boek leest, begrijp je ook dat hij misschien niet zo’n briljante vader was. Maar Ola, zij is een kind. Wij zien dingen die zij niet ziet – maar zij ziet ook dingen, die wij niet zouden opmerken.
Door Ola’s isolatie, veroorzaakt door het weglopen, hebben we veel te maken met de wereld in haar hoofd. Dit kan abstract of zelfs vermoeiend worden. Gelukkig gebeurt dat in deze roman niet, en daar zijn twee redenen voor. De eerste is dat Ola, als jong, intens meisje, je aandacht blijft vasthouden. Reden nummer twee is Schrijbers achtergrond als filmmaker; deze is goed te merken in het boek. Alle beschrijvingen zijn visueel. Zelfs Ola’s gedachtestroom speelt zich beeldend af in je hoofd. Ik ben zelf een lezer die boeken niet heel visueel beleeft. Schrijbers talent om zelfs een beeld in mijn hoofd te plaatsen, was een prettige en vernieuwende ervaring, die absoluut meer diepte aan het boek gaf. Deze visualisatie van Ola’s leefwereld was wat mij betreft een van de sterkste punten van het boek.
Ondanks het feit dat dit boek geen moment saai was, had ik moeite om bij de les te blijven. Het was in eerste instantie moeilijk om vast te stellen wat de reden hiervoor was. Ik denk dat het erop neerkomt dat ik Ola interessant vond – maar ik vond haar op geen enkele manier sympathiek. Zeker, ik had medelijden met haar, maar ik voelde geen enkele connectie met haar of haar verhaal. Ik heb zo’n vermoeden dat dit iets is wat persoonlijk is en niet noodzakelijk geldt voor iedereen die dit boek leest. Toch maakte het voor mij soms moeilijk om door te lezen.
Er is eigenlijk maar één passende uitspraak voor
Ola en de dingen
. Weet je hoe mensen altijd kijken naar heftige ongelukken: verafschuwd, maar gefascineerd? Ze kunnen niet wegkijken, ook al doet het een beetje pijn om te kijken? Soms voelde ik me een beetje een ramptoerist. Niemand om Ola heen snapt wat er in haar hoofd omgaat, maar als lezer zie je het allemaal voor je uitspelen. Het feit dat ze zo jong is maakt het moeilijk te accepteren dat niemand haar beschermt.
Aan de andere kant vond ik het erg ingewikkeld om een emotionele verbintenis te voelen, wat verrassend is voor een verhaal dat overgoten zou moeten zijn met emotie. Dit neemt niet weg dat
Ola en de dingen
een bijzonder intrigerend boek is – en wie weet, misschien kun jij me wel overtuigen dat ik Ola (en de dingen) verkeerd beoordeel.
Ola en de dingen/Coco Schrijber/Querido/oktober 2019/256 blz./9789021419480
Lisa:
ik ben student aan de TU Delft. Ik lees al sinds ik heel klein ben. Tegenwoordig lees ik vooral veel Young Adult fantasy, Engelse/Nederlandse literatuur en non-fictie, bij voorkeur in het Engels. Tot mijn favorieten behoren de A Court of Thorns & Roses serie, To Kill a Mockingbird, The Remains of the Day en Fangirl. Mijn favorieten wisselen echter nogal per dag en per humeur
Dit boek kun je meteen bestellen via de bestellink van Libris.nl