Nog voor ik aan het boek
begonnen was, heb ik het al aan iedereen aanbevolen. De achterflap en cover stonden
me zo aan dat ik dacht dat het verhaal niet mis kon gaan. Uiteindelijk stelde
het verhaal zelf niet zozeer teleur, maar de schrijfwijze en het ontbreken van
wat snelheid in het verhaal wel.
Wanneer je het boek bekijkt denk je direct dat dit een spannende thriller gaat worden met veel onverwachte wendingen. Als je begint te lezen vind ik het meer een drama dan een thriller. De verhaallijn is initieel zo gefocust op Caroline en haar verhouding met Carl dat dit het grote geheim lijkt te zijn waar het boek op gaat uitkomen. Daarbovenop leek de relatie tussen Caroline en haar man al zeer slecht wanneer je begint te lezen, en krijg je heel de tijd een déjà vu gevoel tussen hun gesprekken. Het boek is geschreven in verschillende oogpunten. Caroline in 2015, heden, is het verhaal waar het eigenlijk om draait. Regelmatig zijn er stukken vanuit Caroline haar oogpunt in 2012-2013, deze zijn voornamelijk gefocust op haar affaire en op haar slechte relatie met haar man. Er zijn ook enkele hoofdstukken vanuit het perspectief van Francis van het verleden, maar deze zijn zeer zeldzaam en hebben over het algemeen niet zo’n groot belang binnen het verhaal. Hetgeen wat me eigenlijk in het verhaal hield waren de zeer korte stukjes tussendoor, meestal maar 2 pagina’s waar een onbekend iemand dingen schrijft. Zowel de lezer als Caroline weet eigenlijk niets over deze persoon wat je zeer nieuwsgierig maakt.
Het verhaal zelf gaat over Caroline, getrouwd met Francis en moeder van Eddie. In 2012 begint hun verhaal, het gaat niet goed met hun gezin want Francis lijdt aan een zware pilverslaving waardoor hij zijn gezin en werk verwaarloosd. Door deze slechte thuissituatie groeit Caroline steeds dichter naar Carl toe, een collega van haar. Doordat Caroline haar thuissituatie steeds meer probeert te ontvluchten en Carl er voor haar is, eindigen ze uiteindelijk als geliefden. Francis blijkt dit wel te weten, maar door de roes waar hij zich permanent in begeeft kan hij zich er niet veel van aantrekken. Deze stukken van het verleden worden echter afgewisseld met het heden, 2015. Ondertussen zijn Caroline en Francis herstellende van de hele situatie, het gaat stilletjes aan goed en ze hebben besloten samen op vakantie te gaan via huizenruil. Deze vakantie lijkt echter heel veel herinneringen op te roepen bij Caroline over Carl, die ze liever zou willen vergeten.
Ik ben vol goede moed beginnen lezen, maar halverwege viel het me toch wat zwaar door de trage schrijfwijze. Het einde van het boek heeft bij mij veel goedgemaakt, waardoor ik het wel zou aanraden indien je van de schrijfstijl houdt. Ikzelf heb liever niet dat ieder hoofdstuk van tijdsframe veranderd. Bovendien vond ik de relatie tussen Caroline en Francis niet zo aangenaam te lezen omdat het zo duister was.
Hallo mijn naam is
Hanne Hoydonckx. Ik ben 22 jaar oud en studente Financie- en Verzekeringswezen
aan de Hogeschool in Leuven, België. Voor mijn boekenlijstje probeer ik liefst
zo onafhankelijk mogelijk te zijn van een bepaald genre. Toch neem ik iets
sneller een Science Fiction reeks of een goede chicklit. Ik probeer mijn
interesses echter ook uit te bereiden door af en toe een totaal ander genre te
kiezen. Ook in mijn taalkeuze probeer ik af te wisselen, hoewel mijn voorkeur
naar het Engels gaat.
De huizenruil / Rebecca Fleet / vertaling: Anne Jongeling en Carla Hazewindus / Uitgeverij Boekerij/ 2019 / 315 blz. / ISBN: 978 90 225 8566 5