UWeerzin
is het jongste boek van Bernard Minier en ik verheugde me er enorm op na het lezen van
Verduistering
. Want man, wat kan die Minier je aan het boek gekluisterd houden. De flaptekst van deze thriller beloofde al weer veel goeds: een dubbele moord in het verleden en een enkel moord in het heden, die té veel overeenkomsten met de dubbelmoord vertoond om te negeren.
Laten we beginnen in 1993 wanneer de zussen Alice en Amber afspreken met de door hun aanbeden thrillerschrijver Erik Lang. De ontmoeting vindt plaats in het donkerst van de nacht in het bos. Niet meteen de meest logische plek en tijd voor twee tieners en een man die zijn brood verdient met het schrijven over gruwelijke moorden. Wanneer de nacht voorbij is zijn Amber en Alice dood. Gekleed in communie gewaden zijn ze aan boomstammen vastgenageld. Het is de eerste moordzaak van Servaz. Hij kijkt op tegen zijn leermeester, maar ze raken tijdens deze zaak in onmin. Servaz vind het politiegeweld dat gebruikt wordt om een bekentenis los te krijgen niet aanvaardbaar. Het blijkt ook niet te helpen, de zaak van de vermoorde zussen wordt niet opgelost.
De tijd verspringt naar 2018. Servaz is herstellende van zijn vorige zaak wanneer zijn eerste zaak weer actueel wordt. De vrouw van schrijver Erik Lang is dood aangetroffen. Ze droeg een communie gewaad identiek aan dat van de in ’93 vermoorde zussen. Ook al is Servaz officieel nog niet weer aan het werk, de zaak wekt zijn interesse op en hij raakt opnieuw geobsedeerd. Het kan geen toeval zijn dat deze vrouw hetzelfde droeg als Amber en Alice.
Kunstig verweeft Minier heden en verleden. Niet door flashbacks, maar door eerst de zaak van Amber en Alice te vertellen en daarna pas over de nieuwe zaak. Op deze manier zorgt hij er voor dat je als lezer al in een bepaald denkstramien zit. Je kunt deze nieuwe zaak net zo min met een schone lei beginnen als Servaz dat kan.
Dit is sowieso het knappe aan de thrillers van Minier, hij bepaalt hoe je denkt, aan wie je twijffelt en wie je verdenkt. Ondanks dat ik dus van zijn vorige thriller weet dat weinig zo logisch is als je zou denken, lukt het me toch zelden om van denkrichting af te wijken. Lukt het wel dan blijkt dit alleen maar zo te zijn omdat Minier wilde dat je op dat moment ging twijffelen en een andere richting op ging.
Ook in deze thriller vond ik het brute geweld bij vlagen te expliciet in beeld gebracht. Zeker wanneer het over alle moorden gaat die in de thrillers van Erik Lang voorbij zijn gekomen. Voor mij voegt dit niets toe aan het verhaal. Het lijkt vooral geschreven te zijn om de lezer tot op het bot te choqueren.
Erik Lang is the man you love to hate. Hij is zo levensecht neergezet dat je hem voor je ziet en rilt wanneer je zijn blik op je voelt. Een man die zulke duistere boeken schrijft, is toch zeker niet onschuldig aan de moord van Amber, Alice en zijn eigen vrouw?
Servaz werd voor mij in deze thriller ook iets meer een echt mens. Naast de zaak speelt namelijk zijn privéleven ook mee. Jaren na het overlijden van zijn vader, met wie hij een moeilijke relatie had, ontvangt hij van de notaris een brief. Deze brief van zijn vader aan hem was onder de vorige eigenaar van het notaris kantoor blijkbaar kwijt geraakt. Daarnaast zie je Servaz als jonge inspecteur die hoopt op goedkeuring van zijn baas en zijn vader. Hij zit dan nog vol met idealen.
Niet alleen de moordzaak uit ’93 werpt lange schaduwen. Ook de verhouding tussen Servaz en zijn vader. Op welk moment zal Servaz de moed vinden om zijn vaders brief te lezen? En wat zal hij schrijven? Omdat de brief opduikt aan het begin van de moordzaak in 2018 verwacht je toch dat deze wat met de zaak te maken heeft. Ik wilde Servaz de brief wel uit handen rukken en openscheuren. Al met al weer een thriller die je niet los zal laten.
Gastblogger:
op deze plek zullen we regelmatig recensies plaatsen van bezoekers of van recensenten van bevriende websites en tijdschriften. Dat gebeurt soms op uitnodiging, maar heel graag willen we ook plaatsmaken voor spontaan ingeleverde boekbesprekingen. Dus: heb je een goed boek gelezen? Deel je mening (en dus je passie!) met de andere lezers van De Leesfabriek!