Marie Lu neemt ons mee naar een wereld die volledig in de ban in van
een virtual reality-game. Het spel, Warcross, wordt bediend met een bril,
NeuroLink, en werd uitgevonden door Hideo Tanaka. De grootste fan van Hideo
moet wel het hoofdpersonage Emika zijn. Ze werd steeds meer geïntrigeerd door
Warcross en alles wat met coderen te maken heeft. De 18-jarige Emika is een
wees die het op haar eentje probeert te redden. Ze heeft echter financiële
problemen en probeert wat bij te klussen als premiejager. Als ze bijna uit haar
appartement gezet wordt neemt ze een gewaagde stap: ze besluit het
wereldkampioenschap Warcross te hacken om een power-up te stelen en later te
kunnen doorverkopen. Ze maakt hierbij echter een fout waardoor ze haar
identiteit onthult voor de hele wereld. Onmiddellijk wordt ze gecontacteerd
door Reizende Ster Hideo zelve. Hij vraagt haar naar Tokyo te komen – het
epicentrum van de Warcross wereld – omdat hij een belangrijke taak voor haar
heeft, in ruil voor een hoop geld.

Die taak blijft de rode draad doorheen het verhaal. Emika moet een
hacker ontmaskeren die het Warcross-imperium ten val lijkt willen te brengen. Het
enige wat ze over hem weet is dat hij zichzelf Zero noemt.

Natuurlijk zijn Emika, Hideo en Zero niet de enige personages. Eens in
Tokyo komt Emika in het team van de Phoenix Riders terecht. Een team vol
vrienden waar je echt op kan rekenen zal later blijken. Ik vind het mooi hoe
Marie Lu ervoor gezorgd heeft dat Emika in deze spannende strijd telkens weer
een thuisbasis en betrouwbare vrienden heeft om op terug te vallen. Elk van
deze bijpersonages hebben stuk voor stuk potentie verder uit te groeien in deze
trilogie.

Wat natuurlijk ook niet kan ontbreken is de romance die ontstaat
tussen Emika en Hideo, elk met hun bijzonder verleden. Je zou kunnen denken
‘kan er nu echt geen YA boek passeren waarin geen liefdesrelaties aan bod
komen’. Maar ik vond de scenes met de opbloeiende relatie tussen Emika en Hideo
net een leuke ademruimte tussen alle actie.

Ik zou graag zeggen: ik herken me helemaal in het personage van Emika.
We worden als lezer ook zo goed meegenomen in haar gedachten en leren haar
helemaal kennen, in tegenstelling tot haar tegenspeler Hideo waar een zweem van
mysterie en geheimen rond hangt. Maar jammer genoeg ben ik alles behalve goed
met computers en programmeren. En wow, wat heeft die meid pit! Ik zou nooit zo
ver gaan in de strijd om Zero op het spoor te komen.

Mag ik als laatste ook nog even de aandacht vestigen op de prachtige
binnenzijde van de cover. Twee mooie illustraties van de hand van Marie Lu
zelf. Maar ook in het verhaal zelf zet de auteur een knap staaltje
worldbuilding neer. Door de NeuroLink leeft een groot deel van de bevolking
steeds in een wereld die deels echt en deels virtueel is. De weergave van die
overlays en de landschappen in de Warcross-game zijn spectaculair.

Je voelt het al aankomen.

Warcross

is een spannend scifi-verhaal zonder echt een thriller te zijn. Het is een
heerlijke combinatie van veel actie, originaliteit, een vleugje romantiek, games,
alle facetten die virtual reality met zich meebreng en is bijzonder meeslepend.
Marie Lu hanteert een beeldende schrijfstijl met vlotte dialogen en levendige
en gedetailleerde beschrijvingen zonder dat het ooit saai wordt. Bovendien
eindigt het verhaal met een cliffhanger van jewelste.

De vele lovende reviews zijn dus ook meer dan terecht. Deze bestseller
auteur van onder andere de serie

Legend

heeft er alvast een fan bij.

Warcross/Marie Lu/Vertaling: Lydia Meeder en Barbara Zuurbier/Best of
YA|Van Goor/2017/292 pag./ISBN 9789000358892

Gastblogger:

op deze plek zullen we regelmatig recensies plaatsen van bezoekers of van recensenten van bevriende websites en tijdschriften. Dat gebeurt soms op uitnodiging, maar heel graag willen we ook plaatsmaken voor spontaan ingeleverde boekbesprekingen. Dus: heb je een goed boek gelezen? Deel je mening (en dus je passie!) met de andere lezers van De Leesfabriek!