Johannes werkt al jaren met daklozen en verslaafden en Landa leeft een troosteloos bestaan met haar vriend en dochtertje Cato. Toch willen ze beiden zinvol zijn in deze samenleving, elk op hun eigen manier. Johannes voelt zich steeds eenzamer en Landa voelt zich overbodig en niet gezien.

Het stukje stille grond Smallenburg aan de overkant van Landa’s huis wordt ingezet als conflict. Elke negatieve gebeurtenis grijpt ze aan om Smallenburg tegen te werken en uit de weg te ruimen. Ze wil een parkje, waar haar kind kan spelen met andere kinderen en waardoor de wijk gaat leven. Het gaat haar niet snel genoeg en ze besluit een rechts-populistische partij in te schakelen. Haar vriend is er niet altijd en ze stort zich daarbij op een viezige politicus die haar mening deelt. Uiteindelijk gaat ze over tot een gewaagde actie.

Johannes wil mensen redden als maatschappelijk werker, maar vraagt zich het nut van het werk af als de opvang weer moet verhuizen en wordt tegengewerkt. Dan verschijnt er iemand bij de opvang waardoor hij minder moedeloos wordt. Ook hij gaat over tot een gewaagde actie.

Met een dubbel gevoel sloeg ik dit boek dicht. Ik vind het knap dat het verhaal draait om één stukje grond in Rotterdam en dat het redelijk vlot leest, maar het verhaal is wat mij betreft niet goed uitgewerkt waardoor ik het niet met veel plezier heb gelezen. Het bleef aan de oppervlakte waardoor ik geen band kreeg met personages, zelfs niet een klein beetje. Sommige dingen gingen ook ineens heel snel: Landa vertoont kenmerken van een postnatale depressie, durft haar dochter geen minuut alleen te laten, naar buiten gaan met haar kind in de wandelwagen is veel gedoe, maar wanneer haar vriend ineens een (nogal nonchalante) oppas regelt gaat ze hele dagen weg.

Beiden gaan over tot een gewaagde actie, maar het blijft aan het oppervlakte zweven. Het komt niet binnen waardoor het weinig invloed had op het verhaal. Gelukkig koos Van Hassel er niet voor om de vunzige politicus en Landa nader tot elkaar te komen, dat had in dit verhaal misstaan.

De twee hoofdpersonages, die letterlijk en figuurlijk tegenover elkaar staan, ontmoeten elkaar niet en ik denk dat dat bewust is. Een grote stad in ontwikkeling waar iedereen individu is en probeert zijn eigen hachje te redden. Ik weet niet of het verhaal beter was geweest als de personages elkaar wel hadden ontmoet.

Kortom: knap dat het verhaal gebaseerd is op één stukje grond, maar het verhaal zelf gaat te snel en blijft te oppervlakkig waardoor ik mij niet kon inleven in de hoofdpersonages.

Stille grond / Sanneke van Hassel / Uitgeverij De Bezige Bij / 2017 / 220 blz. / ISBN 9 789023 454274

Irene

: Als kind was ik een echte boekenwurm, ik las alles wat los en vast zat. Inmiddels ben ik al vele boeken verder en dat hoeft voor mij niet per sé in bed of stoel, zolang ik maar kan lezen is staand, op een trapje of naast de stoel niet erg.  Ook is het een gewoonte geworden om met een boek de deur uit te gaan: romans, thrillers, feelgood of YA, ik lees het graag.