Viola & Luce

van Sara Rattaro vertelt het verhaal van Viola en haar tienerdochter Luce. Wanneer Viola ’s nachts opgebeld wordt door haar man Carlo, besluit ze niet op te nemen, ze ligt namelijk in bed met haar minnaar. ’s Ochtends beluistert ze de voicemails die haar man voor haar achterliet en ze haast zich meteen naar het ziekenhuis: haar tienerdochter Luce ligt in een coma. Drugsgebruik heeft haar lever verzwakt en Luce kan alleen overleven met een levertransplantatie. Carlo blijkt echter geen match te zijn en zo zal Viola gruwelijke geheimen moeten prijsgeven. Alleen dan kan ze het leven van haar dochter redden.

Al vanaf de eerste pagina’s was ik erg geïntrigeerd door Viola’s verhaal. De aanspreking door Viola aan de jij-persoon was een interessant aspect, dat meteen een mysterieus randje aan de vertelling geeft. Rattaro schrijft in een poëtische stijl die me direct aansprak. De korte roman staat bol van metaforen en poëtische beelden, maar soms liep ik wat verloren in deze beeldspraak. Sommige beelden waren namelijk niet erg sterk, waardoor ze niet vanuit de pagina’s van het boek tot leven kwamen. Dit verhinderde af en toe een vlotte lezing, maar in het algemeen werd ik wel geprikkeld door enkele rake associaties en gedachtekronkels.

Het verhaal was niet alleen inhoudelijk boeiend vanwege de emotionele geladenheid, maar ook vanwege het dramatische sausje dat over de roman gegoten werd. Als lezer word je meegesleurd van de ene spannende onthulling naar de andere en dit maakt dat je steeds wil verder lezen.

Hier en daar leek het verhaal me wat ongeloofwaardig, vooral in de medische context van de vertelling. Ik durf echter geen uitspraken te doen over de accuraatheid van medische handelingen en behandelingen, omdat ik hier gewoon echt niet goed genoeg over op de hoogte ben.

Het hoofdpersonage, Viola, is een sterk personage, maar ik heb haar niet altijd geapprecieerd. Ik kon vaak weinig sympathie voor haar opbrengen, maar dat maakt haar zeker geen slecht uitgewerkt personage. Alles wat ze deed en zei,

klopte

. Ook de karaktertekening van de andere personages is levendig en voelt aan als mensen van vlees en bloed.

Ik had graag nog wat meer psychologische diepgang gelezen, maar ik vond de uitwerking van het verhaal al met al best goed. De ontknoping was in mijn ogen de enige mogelijke uitkomst, dus daar ben ik tevreden over.

Ik ben Sofie, 20 jaar en ik studeer Taal- en Letterkunde aan de KU Leuven. Niet verwonderlijk dus dat ik geïntrigeerd ben door alles wat met letters en woorden te maken heeft. Ik sta open voor alle genres, vooral thrillers en historische fictie spreken me erg aan. Zolang ik maar kan verdwalen tussen de pagina’s van een boek ben ik tevreden…

Viola en Luce / Sara Rattaro / vertaling door Saskia Peterzon-Kotte / Artemis & Co / 2013 / 161 pagina’s / 978 90 472 0368 1