Tippi en Grace vallen in de categorie ischiopagus tripus. Ze hebben twee hoofden, twee harten, twee paar longen en nieren, vier armen en één paar functionerende benen. Het klinkt misschien als gevangenisstraf, maar ze hebben het beter dan andere die met de hoofden aan elkaar zitten of samen maar twee armen hebben. Echt, het valt best mee. Totdat het geld voor thuisonderwijs op is, en de Siamese tweeling in het openbaar op school moet verschijnen. Daar ontkomen ze niet aan gestaar en gepest. Maar Grace en Tippi laten zich niet doen en putten sterkte uit hun intense band en onverwachte nieuwe vriendschappen.

De flaptekst beschrijft een ‘vrije versvorm’. Ai, ik had echt geen zin in proza. Echter, tijdens het lezen had ik hier nauwelijks last van. Van zodra je het boek openslaat komen de korte zinnen en vele alinea’s je tegemoet. Maar de zinnen die lopen gewoon door zoals in elk ander boek. Ik denk dat ik vijf pagina’s nodig had om te wennen aan deze schrijfstijl. Maar ik was meteen verkocht door de inhoud van het verhaal dat ik me er de rest van het boek helemaal niet meer aan gestoord heb.

Je zou zelfs kunnen zeggen dat deze niet-rijmende dichtvorm meerwaarde brengt, want het geeft je de tijd en ruimte om eigen interpretaties toe te voegen.

Crossan wist de juiste woorden te kiezen om het verhaal van Tippi en Grace te verwoorden. Bovendien gooit ze er een goeie portie humor en ironie tegenaan. Sarah Crossan weet de weinige karakters die ze introduceert heel realistisch weer te geven. Waar veel personages in Young Adult hun best doen om de middelmaat te overstijgen, verlangen Tippi en Grace naar normaal zijn. Geen grootse avonturen of belevenissen, wel een aangrijpende zoektocht naar een plekje in de wereld.

Als kiné in spé, dus met een natuurlijke interesse in de medische wereld, vond ik het verfrissend om een verhaal te lezen over een Siamese tweeling. Wat het extra bijzonder maakte, is dat we slechts een perspectief te lezen krijgen. Al gauw merk je dat Tippi en Grace twee verschillende persoonlijkheden hebben. Grace, die het verhaal vertelt, is veel rustiger en meegaander dan Tippi, die dynamisch en egoïstisch is. Maar door de situatie waarin ze zitten kunnen ze niet anders dan (uiteindelijk) overeen te komen, en te settelen met elkanders keuze. Crossan weet deze innerlijke strijd prachtig weer te geven. Want wat doe je bijvoorbeeld als een van de twee verliefd wordt? En als je een aantal organen deelt, kan ziek zijn een drama worden – dat gebeurt ook. Als lezer kan je gewoon niet anders dan deze emotionele rollercoaster meebeleven. Een intens en hartverscheurend verhaal dat je aan het denken zet en je gegarandeerd zal raken.

Het is een verfrissend boek, dat je mee sleurt in dit bijzondere verhaal van begin tot einde. Een van de mooiste boeken dit ik dit jaar gelezen heb. Een echte aanrader, ik wil iedereen aansporen dit unieke verhaal te lezen. Dit maakt het dan ook het ideale kerstcadeau!

Een/Sarah Crossan/Pepper Books/2017/434 pag./ISBN 9789020608410