Met torenhoge verwachtingen begon ik aan De bekeerlinge van Stefan Hertmans. Het was al een tijdje geleden dat ik het boek van uitgeverij De Bezige Bij in mijn brievenbus had gekregen, maar ik keek er al minstens even lang naar uit om eraan te beginnen. Zo gezegd, zo gedaan: we beginnen eraan.

De bekeerlinge vertelt het verhaal van een joodse jongen en een christelijk meisje die verliefd worden. Het verhaal speelt zich af in een dorpje in de Provence rond de periode van 1100, ook wel een periode waarin een liefde tussen twee verschillende godsdiensten absoluut niet gewenst was. Integendeel zelfs. Plots besluit het koppel uit het dorp te vertrekken. Ze leven hun leven in duisternis, maar wel in liefde met elkaar. Of wordt het toch eerder een tragisch liefdes- en levensverhaal?

Hertmans brengt met De bekeerlinge een puur, eerlijk en realistisch verhaal uit de middeleeuwen. Een verhaal over liefde, godsdienst maar ook migratie. Met deze hoofdelementen kaart het verhaal belangrijke aspecten van de middeleeuwen aan waardoor het niet verbaast dat deze roman een historische roman is geworden. Het verhaal ademt werkelijk de geschiedenis en het boek springt er – in vergelijking met andere historische romans die ik al las – echt wel uit. Qua couleur locale schiet Hertmans dus een schot in de roos.

Ook is zeker dat Hertmans een talent is in beeldend en beschrijvend woorden op papier brengen. Toch is het beschrijvende aspect bij De bekeerlinge voor mij meer dan één brug te ver. Na een tijdje had ik eerder het gevoel dat het verhaal me verveelde en begon ik bladzijden om te slaan zodat het sneller vooruit zou gaan. Doorgaans betekent dat dat het verhaal een afknapper is. Toch weet Hertmans mijn aandacht halverwege het verhaal terug op te wekken. Er komt terug schot in het verhaal en het is niet langer louter meer een beschrijving van de weg die het jonge koppel van het dorpje tot hun bestemming aflegt. Vanaf dat moment heeft het verhaal me meer in zijn greep en lukt het me toch om het verhaal uit te lezen. Toch ben ik gedurende het volledige verhaal op mijn honger blijven zitten en kwam ik geen enkel moment écht in het verhaal. Waren mijn verwachtingen van De bekeerlinge misschien te hoog?

Om die reden lijkt het mij een boek dat ideaal is voor vakantieperiodes, hoewel boeken lezen in de vakantie natuurlijk altijd een goed idee is. Wat De bekeerlinge betreft lijkt het me makkelijker om in het verhaal te komen als je het verhaal in één ruk kan uitlezen: even door de saaiere delen worstelen om op die manier sneller bij de mooiere, boeiendere hoofdstukken te geraken. Misschien helpt dat om meer voeling te krijgen met het verhaal.

Dat Hertmans een groot schrijver is zal ik geen enkel moment ontkennen, maar De bekeerlinge is voor mij tegen alle verwachtingen in… een absolute no go.

Twee op vijf

De bekeerlinge / Stefan Hertmans / Uitgeverij De Bezige Bij / 2016 / 288 blz. / ISBN 9789023499626