Na een ongeval op haar vijftiende, krijgt Cadence last van migraineaanvallen en geheugenverlies. Pas twee jaar later keert ze terug op het eiland Beachwood, waar ze elk jaar de zomer doorbrengt met de familie. De familie Sinclair bestaat uit drie gezinnen en met nicht Mirren, neef Johnny en zijn halfbroer Gat vormt Cadence ‘De Leugenaars’. Wij leugenaars, maar waarom? Het ongeval blijkt alleen wat raadselachtig en gedurende haar vakantie op het eiland, probeert Cadence er achter te komen wat er werkelijk is gebeurd.
Aan het begin van het boek moest ik wennen aan alle namen en de drie gezinnen, maar door middel van de plattegrond van het eiland en de stamboom was dit uiteindelijk goed te doen. De schrijfstijl van de 17-jarige Cadence vond ik eerst wat kinderlijk, maar naarmate ik meer te weten kwam over dit interessante personage vond ik het juist wel passen. De schrijfstijl van dit boek is op zo’n manier dat je niet anders kunt dan doorlezen, het is zeer toegankelijk en vlot geschreven.
Gaandeweg probeert Cadence haar herinneringen op te halen en te begrijpen wat er die ene dag, twee jaar geleden, is gebeurd. De verhalen die ze tussendoor nog vertelt, over een koning en zijn drie dochters, verwijzen indirect naar de familie Sinclair. Voor Cadence een middel om beter te begrijpen hoe haar familie in elkaar steekt en wat er op die ene dag is voorgevallen. Het verleden van de familie voelt als een puzzel, die stukje bij beetje wordt opgelost naarmate het verhaal vordert.
Halverwege het boek vroeg ik mij af wat er nou daadwerkelijk zo goed en geweldig aan dit boek zou moeten zijn, het was goed te lezen en ik was zeker benieuwd naar het einde, maar ik vond het nog niet spectaculair. Maar toen kwam het einde: het was origineel en erg goed bedacht door de schrijver. Het slot maakt veel duidelijk, want dat er wat aan zat te komen was te verwachten. Voor het einde kreeg ik een vermoeden dat er iets zou zijn met Cadence, waardoor er voor mij al een stukje van de puzzel was opgelost voordat de schrijver het geschreven had.
Uiteindelijk vind ik het boek goed geschreven en ook de wending op het eind zit goed in elkaar, maar mijn eindoordeel komt niet verder dan 3,5 sterren. Mijn conclusie is dan ook dat het een prima en lekker te lezen boek is, maar voor mij niet ontzettend bijzonder.
Wij leugenaars / E. Lockhart / Vertaling Sandra van de Ven / Uitgeverij de Fontein / 2015 / 266 blz. / ISBN 9 789026 138041
Irene
: Als kind was ik een echte boekenwurm, ik las alles wat los en vast zat. Inmiddels ben ik al vele boeken verder en dat hoeft voor mij niet per sé in bed of stoel, zolang ik maar kan lezen is staand, op een trapje of naast de stoel niet erg. Ook is het een gewoonte geworden om met een boek de deur uit te gaan: romans, thrillers, feelgood of YA, ik lees het graag.