Arno Geiger (Bregenz, 1968) woont in Wenen en Wolfurt. In 2005 won hij de Deutscher Buchpreis voor zijn roman

Met ons gaat het goed

. Daarna verscheen het unaniem lovend ontvangen

De oude koning in zijn rijk

, dat ook in Nederland meerdere malen werd herdrukt.

Julian, een 22-jarige student dierengeneeskunde, heeft zijn relatie met Judith net verbroken. Ze waren uitgekeken op elkaar, maar Julian kan moeilijk aan zijn nieuwe situatie wennen. Het wordt een zoektocht naar zichzelf en naar volwassenheid. Zijn vriend, Tibor, biedt hem een baantje aan tijdens de vakantie: een dwergnijlpaard verzorgen bij een doodzieke professor. Zo kan Julian ook geld verdienen om de vader van Judith te vergoeden voor het verblijf bij zijn dochter. Julian heeft tijdens hun relatie gelogeerd op Judith’s kot. Hij heeft wel het eten voor hun twee betaald, maar daar heeft Judith’s vader geen oren naar. Hij wil de helft van de huur voor de kamer van Julian ontvangen. Julian vult zijn dagen met de verzorging van het nijlpaard, grasmaaien, zijn slaapplaats voorzien van stro, de weide proper houden, studeren, contact houden met thuis en regelmatig een fles wijn voor de professor uit de kelder halen. Hij krijgt een affaire met Aiko, de dochter van de professor, die voor een tijdje bij haar vader verblijft, maar in haar eigen wereldje leeft en weinig affectie vertoont.

Zelfportret met nijlpaard is een boek met weinig actie. Julian vult zijn dagen met heel gewone dingen en de verzorging van een dwergnijlpaard. “Het werk had een verdovend effect.” Bij het lezen van de inhoud op de achterflap van het boek had ik er meer van verwacht. Er komt weinig aan bod over het student zijn en niets over de dierengeneeskunde. De auteur geeft wel zeer goed het zoekende en eentonige leven van Julian weer.

Na de vakantie staat Julian terug alleen. Het dwergnijlpaard is naar een dierentuin gebracht en Aiko is vertrokken naar Frankrijk zonder een adres achter te laten. De relatie met zijn beste vriend Tibor heeft een flinke dunk gekregen. De professor denkt voor de winter in de kist te liggen, zoals hij zelf zegt. “Iedereen verlaat het zinkende schip op eigen wijze.”

Dit boek is niet teneinde bij de laatste regel. Ik kijk uit naar het vervolg, waarin Julian zijn eigen weg gevonden heeft.

Zelfportret met nijlpaard is toch het lezen waard. Het is wel een boek dat je gemakkelijk opzij kan leggen, maar je kijkt toch steeds uit naar het vervolg, in afwachting tot meer actie. Je kan je inleven in Julian zijn bestaan, daarin is de auteur zeker geslaagd.

Deze recensie is geschreven door Hanne Corstjens.




Hanne








is




23




jaar oud en




woon in Bocholt, België. Ze heeft marketing gestudeerd en heeft




hierna nog een lerarenop




leiding gedaan. Momenteel is Hanne




aan het werk als leerkracht in het secundair onderwijs.

Zelfportret met nijlpaard/Arno Geiger/vertaling W. Hansen/Uitgeverij De Bezige Bij/2017/254 blz./ISBN 978 90 234 5566 0