De dood van een geliefde, hoeveel boeken zijn er al wel niet over dat onderwerp geschreven? Ik vind het dan ook elke keer weer gewaagd als een schrijver dit onderwerp uitkiest. In dit nieuwe boek van Mike Gayle verliest Tom plotseling de liefde van zijn leven, Laura. Hij blijft achter met zijn twee dochters, waarvoor hij eigenlijk zou moeten zorgen. De moeder van Laura, Linda, neemt de zorg voor haar kleindochters op zich, terwijl Tom steeds meer vlucht in zijn werk. Na een jaar is de maat vol bij Linda en neemt ze een drastische beslissing die Tom zal confronteren met de harde realiteit. Kan hij zichzelf bij elkaar rapen om zijn gezin bij elkaar te houden?
Het begin van het boek, dat de oorspronkelijke titel ‘The Hope Family Calendar’ draagt, is wat eentonig. Er wordt al snel een beeld geschetst van de situatie en die situatie blijft eigenlijk een aantal hoofdstukken lang ongewijzigd. Ik zat te wachten tot er dan eindelijk iets zou veranderen, waar Mike Gayle gelukkig gehoor aan gaf. Het tweede deel van het boek heeft genoeg afwisseling met op het eind een echte plottwist die ik totaal niet aan zag komen.
Het perspectief in het boek wisselt tussen Tom en Linda. Toch zag ik Tom als de echte hoofdpersoon van het boek, terwijl ze eigenlijk evenveel aan bod komen. Misschien komt dat, omdat Linda het hele boek door eigenlijk weinig veranderd qua persoonlijkheid. Ze maakt wel veel mee en maakt haar eigen beslissingen in het leven, maar bij Tom krijg je als lezer het gevoel alsof je aan het eind van het boek een andere man voor je hebt.
Ik had wel wat moeite met de veelal letterlijke weergave van de gedachten van de hoofdpersonen. Ik vind het minder geloofwaardig overkomen als de gedachten zo duidelijk en helder worden neergezet, omdat in het echte leven mensen niet zo samenhangend denken en vaak niet zo goed kunnen reflecteren op zichzelf. De manier waarop het verhaal werd verteld vanuit Tom en Linda liet weinig meer aan de verbeelding over en de hoofdpersonen gaven zelf al snel antwoord op hun eigen vragen. Het plot zou op zichzelf heel goed de lezer kunnen emotioneren, maar door de schrijfstijl is dat bij mij eigenlijk geen enkele keer gebeurd.
Wat ik wel mooi bedacht vind, is het relatieve open einde van het boek. Normaal houd ik van een gesloten einde, waar alle vragen beantwoord zijn en iedereen gelukkig is. Bij dit boek vond ik het echter heel gepast dat de toekomst voor Tom en Linda nog open ligt, omdat ik denk dat de boodschap van het boek al verhuld zit in het verhaal zelf en niet in het einde.
Al met al heeft Mike Gayle met Het jaar na jou een boek geschreven dat vlot weg leest en zeker op het lijstje mag komen van boeken die je in de zomervakantie aan het zwembad gaat lezen.
Het jaar na jou | Mike Gayle | Meulenhoff Boekerij | 2017 | 319 pag.