Thaniel Steepleton is een bediende op het ministerie van Binnenlandse zaken in Londen. Zijn leven bestaat uit het dag in dag uit ontvangen van telegrafen, het ontcijferen ervan en het doorgeven van de inhoud aan zijn oversten. Voor de rest is zijn leven niet bepaald opmerkelijk. Wanneer hij op een dag een mysterieus horloge vindt in zijn pension aan de Theems, neemt zijn leven een onverwachte en ingrijpende wending.

Toen ik in het boek begon te lezen viel me meteen op dat het verhaal een zeer mysterieuze sfeer over zich heeft. Door de periode waarin het boek zich afspeelt en de gedetailleerde omschrijving van Steepletons omgeving waan je je echt in het eind negentiende-eeuwse Londen zoals omschreven in de Sherlock Holmes verhalen.

Ook de personages dragen bij tot de mysterie. Thomas Steepleton zelf, het hoofdpersonage, is niet zo heel bijzonder. Het is een doodgewone bediende, zonder vrouw en kinderen die dicht bij Millbank Prison woont. Het enige opmerkelijke aan hem is dat hij klanken kan zien als kleuren. Wie echter wel een noemenswaardig figuur is, is Keita Mori. Mori is de horlogemaker die het vreemde horloge heeft achtergelaten in Thaniels woning. Doordat Steepleton op een avond gered door het horloge gered wordt van een erge dood, moet hij van zijn oversten achterhalen wie de eigenaar hiervan is. De Clan na Gael zit namelijk achter een aantal bombardementen in de stad en de maker van het horloge kan het ministerie misschien leiden tot de misdadigers.

Keita, een Japanse baron, heeft er dus misschien mogelijk iets mee te maken. Ook zijn gedrag zorgt voor redelijk wat vragen. Hij heeft in zijn huisje een metalen octopus lopen, die gemaakt is uit verschillende radartjes en diamanten. Steepleton besluit dan maar de Japanner te onderzoeken en gaat bij hem inwonen in zijn huis te Kensington.

Dan heb je nog het derde hoofdpersonage Grace. Ze is een jonge, vrouwelijke wetenschapper die wilt bewijzen dat licht zicht verplaats met behulp van ether. Ze weerspiegelt een rebelse jonge vrouw die opkomt tegen de ouderwetse waarden van haar tijd. Haar vriend Matsumoto is een grappige jongen die zorgt voor de nodige humor in het verhaal.

Wat leuk is aan het verhaal is dat je zelf meegesleept wordt in de vraag of Mori er iets mee te maken heeft of niet. Je voelt je net als Thaniel bevriend raken met het personage en je hoopt dat hij het niet gedaan heeft. Je voelt medelijden met zowel Mori als Steepleton, die tussen twee vuren verzeild is geraakt: zijn nieuwe vriend Mori en zijn toekomstige Grace die Mori niet kan luchten.

Beetje bij beetje laat de schrijfster je kennis maken met de personages en dit geeft de lezer ruim de tijd om zelf theorieën over Mori en de aanslagen te bedenken.

Wat ik persoonlijk minder goed vond is dat het boek zich afspeelt in meerdere periodes en met diverse personages. Dit zorgde bij mij in het begin voor wat verwarring maar werd opgelost doordat naar mate het boek vorderde de verbanden tussen de verschillende personages duidelijk werden.

Een tweede ‘minpunt’ aan het boek vond ik het einde. Het laat je een beetje in het ongewisse en ik had graag nog meer willen weten over Mori en zijn gave en wat er ging gebeuren na de ontrafeling van het mysterie.

Kortom, het boek is perfect voor lezers die op zoek zijn naar mysterie en houden vaan aangrijpende verhalen die je aan het denken zetten.

Hoi, ik ben Suzanne. Op 1 augustus word ik 20 jaar en ik studeer Financie- en Verzekeringswezen aan UCLL te Leuven. Zelf woon ik in Wezemaal, niet ver van waar ik studeer. ik lees het liefst boeken uit de categorieën ‘historisch’, ‘spanning’ en ‘literatuur’. Gisteren heb ik het boek ‘De plaag der dorpen’ van Hendrik Conscience uitgelezen. ik heb namelijk recent ontdekt dat mijn grootvader graag las en heb een collectie boeken van hem gevonden. In mijn top 5 staan zeker ‘Oorlog en terpentijn’ van Stefan Hertmans en ‘The Great Gatsby’ van Fitzgerald.

De Horlogemaker van Londen / Natasha Pulley / vertaling Caecile de Hoog / Uitgeverij De Fontein / 2016 / 352 pag. / ISBN: 9789026139857