Het huis van de familie Turner
heeft mij vergezeld tijdens de eerste warme, zonnige dagen van dit jaar. Francis en Voila Turner, die zorgden voor een uitgebreide familie van maar liefst dertien kinderen, met de daarbij horende kinderen van de kinderen en nog eens kinderen van die kinderen, geven je de mogelijkheid een blik te werpen in hun boordevolle huis. Afwisselend vertellen zij hoe ze elkaar vroeger hebben leren kennen, maar laten ze ook hun kinderen aan het woord. De oudste van dertien Cha-Cha, die na de dood van zijn vader de familie bij elkaar probeert te houden, de jongste Lelah, die elke dag de strijd met zichzelf moet aangaan, maar ook hun kinderen en kleinkinderen passeren de revue. Wanneer Viola ziek wordt, komen alle dertien kinderen bijeen om te beslissen wat er met het ouderlijke huis moet gebeuren. Het huis dat zowel geboorte als overlijden zag, dat Detroit zag instorten, maar ook een bron is van eeuwige hoop, blijkt ook een belangrijke schakel die mee de toekomst zal bepalen.
Van alle personages in dit boek, denk ik dat Lelah mijn favoriet moet zijn. Lelah heeft een zeer moeilijke relatie met haar dochter, houdt er een gokverslaving op na en probeert ondanks alles een goede dochter en moeder te zijn. Haar gevecht met zichzelf is een rode draad doorheen het verhaal en komt overal terug. Dit gevecht maakt van Lelah het meest menselijke en realistische personage, hoewel elke Turner zijn eigen gevecht dient te leveren. Hoewel mijn leven niet te vergelijken valt met het hare, voelde ik me als lezer erg verbonden en kon ik me erg goed inleven in haar gedachtes en in haar keuzes. Ook Cha-Cha is een personage om U tegen te zeggen: hoe hij als oudste man de leegte na de dood van zijn vader probeert op te vullen, is hartverwarmend.
Flournoy vertelt je niet enkel het verhaal van een grote familie, maar geeft ook een beeld van de maatschappij van toen: de weg die zwarten hebben afgelegd voor ze volledig werden opgenomen in een samenleving die tot dan toe niet van hen bleek te zijn, was een lange en zware rit. Ook die cultuurelementen kregen een plaats in deze roman. Ik denk dat ook deze toevoeging heeft gezorgd voor een nog echter en levendiger verhaal.
Het huis van de familie Turner
is niet zo een boek waarin ik per se zo snel mogelijk verder wilde lezen. Nee, ik genoot van elk hoofdstuk, liet dat gestaag tot me doordringen en liet me meenemen in het leven van verschillende mannen en vrouwen die elk hun eigen verhaal proberen te vertellen zonder verloren te geraken in een overvol huis. De eerlijke en oprechte menselijkheid die dit boek uitstraalt, zorgde ervoor dat ik ontspannen blad na blad las, maar zonder me ook maar één keer te willen haasten. Want ik wilde dit boek niet dichtslaan op het eind.
Een boek dat één en al menselijkheid, warmte en liefde uitstraalt, verdient het om een plaats te krijgen in de boekenkast van iedereen die dit weet te waarderen en hier bladzijde na bladzijde van durft te genieten.
Het huis van de familie Turner / Angela Flournoy / Vertaald door Marianne Gossije / 2017 / De Geus / 442 blz. / ISBN 9789044537246