Dit jaar verscheen deel vier in de reeks rond De Vandiesel Company, het supranationale team dat door verschillende overheden ingehuurd kan worden om kritieke situaties en problemen op te lossen waar officieel geen leger- of politie-eenheid kan of mag worden ingezet. Na

Het Geheim van Stolzenfels

, deel één rond deze geweldige mannen en vrouwen, was ik al verkocht. Als trouwe fan dook ik reikhalzend in dit vervolg.

De Russische en Amerikaanse president ontmoeten elkaar voor het oog van de wereld om te tonen dat alles koek en ei is tussen de beide grootmachten. De Amerikaanse president pakt uit met nieuws uit Rusland waar zijn collega zelf niet op de hoogte van is. Angstvallig roept de Russische president zijn trouwste werkkrachten samen om een groots datacentrum op poten te zetten en zo op de hoogte te blijven van het nieuws wereldwijd. Zo ontstaat een nieuwe Koude Oorlog, waarbij de Russen hun achterstand op het vlak van data- en dreigingsanalyse ten opzichte van de Amerikanen willen inhalen.

Om een versnelling hoger te schakelen, gaat het hoofd van de Russische Veiligheidsdienst in zee met een knappe Chinese spionne. Is dat een goede zet om zijn meesterlijke plan te doen slagen? En is de Chinese verleidster wel te vertrouwen?

Tezelfdertijd stuurt de Huangdi Corporation uit Hangzhou haar directeur internationale  ontwikkelingen naar Europa. Hij probeert zich onopgemerkt te nestelen in het kasteel van Gaasbeek en toont een opmerkelijke interesse in de geuze van brouwerij Lindemans. Maar waarom?

Vanderlindens personages zijn, nog steeds, ijzersterk. In dit boek brengt hij één van zijn vrouwelijke hoofdpersonages nog iets meer op de voorgrond, waardoor je als lezer enerzijds de zaak volgt waar het team aan werkt, maar ook een diepere kijk krijgt in het privéleven van enkele personages. Persoonlijk vind ik dat de auteur in dit boek de personages menselijker heeft gemaakt dan in de vorige verhalen. Door de persoonlijke opmerking aan de auteur zelf van één van de personages achteraan op te nemen in het boek, kreeg ik het gevoel dat ik Anette morgen op straat tegen het lijf kon lopen. Je moet als lezer geen moeite doen om een beeld te krijgen van het team: de beschrijvingen, gedachten en handelingen van elk lid van de Company schetsen een duidelijk beeld zonder in clichés te veranderen. Op het gebied van menselijkheid van personages steekt dit boek met kop en schouders boven de andere uit.

Het sappige Brussels dat tevens ‘ondertiteld’ wordt in voetnoot, voegt nog een schepje realiteit en geloofwaardigheid toe aan het verhaal. Ook de schrijfstijl, die de vorige boeken vlot deed weglezen, is hier aanwezig. Het grootste verschil tussen dit boek en de drie anderen is voor mij de cover. Waar ik eerst geen fan was van de vormgeving, vind ik deze cover wel aantrekkelijk.

Dirk Vanderlinden heeft zich, wat mij betreft, overtroffen met dit vierde deel rond zijn Vandiesel Company. Elke keer weer ben ik blij dat ik met het team mee op pad mag en elke keer is het jammer dat het boek uit is. De realistische en menselijke personages, de spannende verhaallijn en de puzzelstukjes die pas op de laatste pagina’s op hun plaats vallen zorgen ervoor dat ik steevast op het puntje van mijn stoel zit. Dit gecombineerd met de persoonlijke (liefdes)problemen tussen de teamleden en grappige conversaties tot gevolg, maakt dat

De Chirusa Hyperlink

een boek is dat je moeilijk weg kan leggen. De personages geven zeker mogelijkheid tot een vijfde Vandiesel-verhaal, waar ik alvast niet op kan wachten.

De Chirusa Hyperlink / Dirk Vanderlinden / 2016 / Borgerhoff & Lamberigts / 363 blz. / ISBN 9789089316455