De omslag van The Jewel, met het bleke meisje dat in een glinsterende jurk met haar hoofd op haar knieën rustend hurkt, is een perfecte weergave van de kern van het verhaal. In de wereld van Violet is de wereld vergaan onder de golven van de zee. Slechts het kleine stukje cirkelvormig land dat Lone City heet, is nog bewoonbaar. In Lone City heerst een rigide klassensysteem en het gebied is dan ook verdeeld in vijf ringen die bewoond worden door verschillende lagen van de bevolking. De adel regeert over Lone City vanuit de Jewel, het bolwerk van rijkdom en macht dat zich in het centrum van Lone City bevindt. De adel is echter vanwege onverklaarbare redenen niet meer instaat zich op natuurlijke wijze voort te planten. Om het voortbestaan van de adel te garanderen kopen ze meisjes van de lagere klassen om hun kinderen te baren. Deze meisjes beschikken over de drie auguriën, bepaalde krachten die ze te danken hebben aan een genetische mutatie. Violet is één van die meisjes die verkocht worden op de Veiling. Het verhaal is een weergave van hoe zij zich in de Jewel het hoofd boven water probeert te houden.
Eén van de dingen die mij meteen opvielen, was dat ik al vanaf de eerste bladzijden instaat was mij te identificeren met Violet. De gedachten die Violet heeft over bijvoorbeeld haar familie of de onzekerheid van haar toekomst waren precies die gedachten die ook bij mij naar boven kwamen terwijl ik het boek aan het lezen was. Het moment dat ze kennismaakt met Lucien, degene die haar opmaakt voordat ze geveild gaat worden, doet de onmacht van de situatie haar bijna instorten. Ze voelt de tranen achter haar ogen branden maar op dat moment realiseert ze zich ook dat huilen haar nergens zal brengen in de wereld van de Jewel en dwingt ze haar tranen terug. Toen ik het las, kon ik mij Violet perfect voorstellen: de uitdrukking in haar ogen, de volharding niet toe te geven aan haar zwakte, maar met geheven hoofd haar toekomst te trotseren. Ik hecht zelf veel waarde aan het kunnen identificeren met het hoofdpersonage en bij Violet zat ik al vanaf de eerste pagina’s in haar hoofd.
Verder heeft Ewing de tijd genomen om de wereld van de Jewel in geuren en kleuren te beschrijven. De prachtige jurken, sieraden en gebouwen die de wereld rijk is, worden vaak tot in detail beschreven. Dit draagt ertoe bij dat je als lezer je echt een voorstelling kan maken van de wereld van het verhaal. The Jewel is zo’n boek dat zich als een film in je hoofd afspeelt omdat het zo beeldend is geschreven en het leest dan ook als een trein.
In een verhaal waarin het hoofdpersonage constant in prachtige jurken wordt gehesen en met make-up wordt bewerkt kan het natuurlijk niet anders of er moet sprake zijn van een verboden geliefde. Deze rol wordt vervuld door Ash, een gezelschapsjongen die is ingehuurd om het nichtje van de hertogin, die Violet heeft gekocht, te vermaken. Dit was het enige onderdeel van het boek dat me een beetje tegenviel: de romance is vrij cliché en niet erg interessant. Echter vanuit het perspectief dat Violet al vier jaar geen mannen meer heeft gezien is het te verklaren dat ze direct valt voor de knappe Ash.
Al met al is het verhaal van The Jewel ontzettend leuk. De wereld van de Jewel is als een felgekleurde vleesetende plant: ze is prachtig en intrigerend maar dodelijk voor hen die niet oppassen. Zeker een aanrader voor degenen die op zoek zijn naar een modern en spannend verhaal over onderdrukking van de minder bedeelden en hoe de betrokkenen hiermee omgaan.
Deze recensie is geschreven door Christa Laurens, 18 jaar, eerstejaars studente Antieke Wijsbegeerte, Universiteit Leiden
The Jewel/ Amy Ewing / vertaald door Ans van der Graaff / Uitgeverij Young & Awesome / oktober 2016 / 352 pag. / ISBN 9789025870393