Een makkelijk kind

van Mireille Geus verteld het verhaal van studentes Willemijn en Parel die een week op een luxe villa met sauna in België mogen passen. Willemijn ziet het als een kans om de band met haar vriendin weer stevig aan te trekken. Parel kan als geen ander verhalen verzinnen en vertellen, en precies die afleiding heeft Willemijn nodig.

Wanneer ze ‘s avonds aankomen bij de villa blijkt het vertrekkend echtpaar nog een vreemd verzoek te hebben: of ze niet alleen op het huis, maar ook op hun kind willen passen. Dat ligt boven al te slapen.  Met tegenzin gaan Parel en Willemijn akkoord, niet wetend dat hun vriendschap hierdoor danig op de proef zal worden gesteld. De volgende ochtend blijkt het kind namelijk verdwenen te zijn.

Een makkelijk kind

is de debuut roman voor volwassenen voor Mireille Geus die vooral kinderboeken schreef. Dit boek had vanaf het begin al een soort thriller gevoel bij mij. Het is een spannend verhaal waarbij vanaf het begin eigenlijk al dingen niet kloppen en waar je je bij afvraagt hoe het kan gebeuren. Willemijn en Parel zijn door een strenge selectie periode heen gekomen en gekozen als de twee meiden die op het lege landhuis in de Belgische Ardennen mogen passen. Voor Willemijn en Parel die elkaar niet veel meer zagen is dit de kans om weer wat dichter tot elkaar te komen. Wanneer het echtpaar echter aan hen vraagt of ze ook op het kind willen passen, verandert dit. Er wordt beloofd dat ze geen last van het kind zullen hebben en alleen maar een ontbijtje bij de deur hoeven zetten en de rest komt wel goed.

Wat ik heel raar vond om te lezen is het feit dat Willemijn en Parel helemaal geen vragen stellen over het kind waar ze voor moeten zorgen. Ze weten geen naam, niet of het een jongen of meisje is. Waarom het op de kamer blijft, helemaal niets. Dat zouden voor mij toch vragen zijn die ik direct zou stellen wanneer ik een week voor het kind moet zorgen! Dan komt het feit dat wanneer het ontbijt dat ze bij de deur hebben gezet ‘s avonds er nog steeds zo bij ligt als die ochtend (wat ik ook niet snap, want ik was toch wel tien keer wezen kijken bij die deur en had op de deur geklopt of iets dergelijks). Willemijn en Parel besluiten een kijkje te nemen en komen er al snel achter dat het kind verdwenen is uit de kamer.

Het boek leest als een trein en neemt je mee in de gedachten van Willemijn en Parel. Doordat er eigenlijk maar twee personages goed naar voren komen in het boek leer je de meiden erg goed kennen. Maar toch waar Geus de gedachtegang van Willemijn goed en grondig uitgewerkt, doet ze dit minder goed bij haar gedrag. Er is een bijna naïeve houding waarbij de meiden alles aannemen en de manier waarop de zoektocht naar het kind wordt vormgegeven. Het is boeiend maar aan de andere kant vreselijk voorspelbaar. Het is niet iets nieuws en dat vond ik jammer.

Ondanks dat het genre waarin dit boek valt normaal niet het genre is waar ik voor ga, had het wel wat. Het boeit van begin tot eind omdat ik zo graag wilde weten hoe het nou zou aflopen met de meiden en natuurlijk wat er nou daadwerkelijk aan de hand is binnen het huis. Wat ik een van de goede punten van het boek vond is het feit dat hoe Parel is in combinatie met de spanning rondom het kind zorgen voor het verhaal. Parel neemt rare beslissingen die het verhaal een goede wending geven. Het verhaal wordt steeds vreemder en vreemder maar het bleef me boeien tot het einde. Mireille Geus sluit het verhaal af op een manier die ik totaal niet verwacht had toen ik halverwege het boek was en waardoor ik toch ontzettend blij ben dat ik het boek gelezen heb. Ik heb het gelijk doorgegeven aan de rest van de personen bij mij in huis die er blijkbaar ook door geboeid worden!

Deze recensie is geschreven door Daphne Maatman, 26 jaar, Sociaal Pedagogisch Hulpverlener, werkzaam met mensen met een verstandelijke beperking. Wil je volgen wat ze leest, kijk dan op haar Instagram: daffodilsbooks.

Een Makkelijk Kind / Mireille Geus / Nieuw Amsterdam Uitgevers / 2016 / 272 blz. / ISBN: 978 904 6820 797