Na het dichtslaan van
A little life
(vertaald als Een klein leven bij uitgeverij Nieuw Amsterdam), heeft het een aantal weken geduurd voor ik deze recensie schreef. Dit kwam niet omdat ik dit boek vergat, maar juist omdat het zo’n indruk op me had gemaakt dat het onmogelijk was om precies op papier te zetten waarom ik dit boek zo prachtig vond.
Ik wilde
A little life
al lezen, voordat het DWDD boek van de maand werd. De eerste keer dat ik het voorbij zag komen was op Youtube. Ik zocht het op, las een aantal pagina’s en verschillende stukjes van recensies en elke keer dat het boek me vanuit de winkelschappen aanstaarde wilde ik het maar al te graag meenemen. Mijn verwachtingen voor dit boek waren hoog, ik hoopte op goed uitgewerkte personages die me mee zouden nemen in een verhaal van ruim zevenhonderd pagina’s, zonder dat ze me los zouden laten. Aan de andere kant voelde ik me ook geïntimideerd door de dikte en was ik bang dat het misschien allemaal teveel zou zijn, zowel qua beschrijvingen als de heftige emoties en zware onderwerpen.
Gelukkig kan ik zeggen dat nu ik het boek uit heb, dat het de dingen waarop ik hoopte heeft waargemaakt en dat ik het boek juist prachtig uitgebalanceerd vond, dat wil echter niet zeggen dat ik denk dat dit een boek iedereen zal aanspreken.
A little life
volgt vier vrienden in New York, maar een belangrijk deel van het boek draait maar om één van hen, Jude, die achtervolgd wordt door zijn verleden. Aan de andere kant kan het op sommige momenten ook gezien worden als het verhaal van Willem of het personage Harold. Je kan het zien als een verhaal over vriendschap, liefde of beide. Dat is direct een van de aspecten waarom ik dit boek zo mooi vond, je kan het op meerdere manieren bekijken. Je kan in en uitzoomen op de verschillende karakters en de onderlinge relaties en dat zorgt ervoor dat dit boek lastig weg te leggen is en lang nadat je het uit hebt nog steeds in je gedachten blijft hangen.
Een boek van zevenhonderd bladzijden kan langdradig zijn, maar in dit geval ervoer ik dit absoluut niet zo. Hoewel ik me ervan bewust was dat sommige alinea’s en beschrijvingen pagina’s lang zijn, voelden ze absoluut niet aan als té lang. Ik wilde elk woord in me opnemen omdat Yanagihara je hiermee de kans geeft om de bijzondere personages te leren kennen en hun vriendschappen te zien ontvouwen. Op bepaalde momenten is het boek verdrietig en duister, maar ook dit is in mijn ogen een kwestie van hoe je ertegenaan kijkt. De vriendschappen in dit boek worden namelijk zo mooi beschreven, dat ik er enorm veel hoop uithaalde.
A little life
is een boek waarvan ik ben gaan houden. Wel kan ik ook de nadelen die mensen dit boek toebedelen begrijpen (langdradigheid, een zwaar verhaal), maar ik interpreteerde het boek als zoveel meer dan alleen lang of deprimerend. En juist de verschillende standpunten van waaruit je het kan bekijken, zorgen ervoor dat dit een boek is om over na te blijven denken. Voor mij was het in ieder geval een boek waarvan ik het jammer vond om dicht te slaan, maar aan de andere kant zou ik niet willen dat het anders of langer was, want voor mij was het perfect.
A little life/ Hanya Yanagihara/ Uitgeverij Picador/ 2015/ 720 blz./ ISBN: 9781447294825