Enkele weken geleden verscheen er een mailtje in mijn online brievenbus in verband met de boekvoorstelling van

De Nachtspelers

. Auteur Hilde Van Cauteren zou samen met uitgeverij Davidsfonds op 24 maart haar derde jeugdroman officieel voorstellen in Hamme. Als boekenfreak en tevens fan van het schrijfwerk van Van Cauteren besloot ik dat het interessant zou zijn om die donderdag een kijkje te gaan nemen. En zo geschiedde het.

De uitnodiging beloofde ons een voorstelling in de sfeer van het jaar 1900 en van

De Nachtspelers

. Aan de ingang werd ik opgewacht door een professionele onthaalmedewerker, gekleed zoals één van de personages in het boek, en ik waande me eventjes terug in de tijd (want waar zie je vandaag de dag nog vrolijke onthaalmedewerkers die hun voorstelling buiten aan de toegangspoort luidkeels staan aan te kondigen?). Vanaf mijn eerste stap door de toegangspoort van het theater werd ik meegezogen naar de wereld van zo’n dikke honderd jaar geleden.

Het decor bestond uit een eenvoudige stoel, een aantal kledingrekken, een klassiek witte mannequin en een ouderwetse klok. Dat een eenvoudig decor niet per definitie uitdraait op een eenvoudige en weinigzeggende boekvoorstelling, bewees Hilde Van Cauteren die avond in Hamme. Ze deelde haar boekvoorstelling op in 10 delen, zo hadden we volgens haar ‘een beeld over wanneer we eindelijk naar huis zouden kunnen’. Die humor en vrolijke toets, die tevens ook de auteur zelf kenmerken, waren de hele avond aanwezig en zorgden voor een vrolijke en lichte sfeer die de soms lange tekstfragmenten wat doorprikte. Soms verdween hierdoor ook het mysterieuze gevoel en de spanning, die volgens mij toch wel een belangrijke factor zijn in het boek maar jammer genoeg slechts af en toe voelbaar waren die avond.

Van Cauteren blijkt niet enkel een goed auteur, maar ook een enthousiaste vertelster te zijn. Ze las, zoals eerder gezegd, enkele fragmenten voor uit het boek, maar besloot om daarnaast ook een stukje vanbuiten te leren en het te spelen. Ik ga niet in op de details van die scène (daarvoor neem je maar beter het boek ter handen!), maar het was een uitstekende keuze en werd zeer boeiend gebracht. Dat bleek ook onmiddellijk uit de reacties van het publiek, dat meteen weer helemaal mee was met het verhaal.

Naast de ‘voorproevertjes’ uit het verhaal, wierpen we samen met de auteur ook een blik op het ontstaan van (het idee voor)

De Nachtspelers

. Een louche kruidenwinkeltje in Trier te Duitsland bleek een belangrijke inspiratiebron. Ze verkochten er zowaar ‘geneesmiddelen tegen kanker’! Of hoe mensen dromen proberen te verkopen, bedacht de auteur zich. Maar zou het niet veel spannender zijn om nachtmerries te verkopen? En voilà, daar ontstond het idee voor

De Nachtspelers

. Naast de reis naar Trier speelden ook andere reizen een rol in dit verhaal (onder andere een trip naar Parijs), maar dat was niet genoeg. Ze is beginnen graven in haar eigen verleden en in zichzelf. Zo gaf de auteur prijs nogal wat stokpaardjes te hebben en één daarvan in het bijzonder, namelijk gelijke rechten voor mannen en vrouwen, legde de basis voor een belangrijke passage in het verhaal. Want zoals Van Cauteren zegt: ‘vrouwen zijn in niets minder begaafd dan mannen’.

Na een gezellige babbel en nabespreking achteraf had ik enorm veel zin om onmiddellijk te beginnen lezen in

De Nachtspelers

. Gedurende de hele voorstelling werd ik getriggerd door fragmenten, het decor en de sfeer die rond het boek hangt (want het ziet er schitterend uit!) en was ik enorm benieuwd naar de personages die de auteur ten tonele zou voeren.

Maar voor u naar de dichtstbijzijnde bibliotheek of boekhandel snelt en begint te lezen, deel ik met u de waarschuwing die ook ik kreeg:

Opgelet: uw nachtrust wordt niet gegarandeerd!