Laat een ding meteen duidelijk zijn, had ik een Tardis, dan is een reis naar de tijd waarin Villa America zich afspeelt de eerste die ik zou maken. Wat een boeiende tijd en een intrigerende mensen. Het verhaal begint in de laatste jaren van de 19de eeuw en loopt door tot in de jaren zestig van de 20ste eeuw. We stappen in de levens van Sara en Gerald. Hun leven in de New Yorkse high society benauwd ze, waardoor ze besluiten begin jaren twintig naar de Franse Rivièra te vertrekken.

De Murphy’s zijn bevriend met o.a. de Fitzgeralds, de Hemmingways, Picasso en de Porters. Parallel aan het verhaal begint het verhaal van Owen Chambers, een Amerikaanse piloot die ook aan de Rivièra is terecht gekomen en vriendschap sluit met Sara en Gerald.

Sara en Gerald zijn, samen met hun kinderen gelukkig in Villa America, waar ze feesten geven voor vrienden, een schattenjacht organiseren voor hun kinderen en zich aan hun artistieke interesses wijden. Hun huis is de zoete inval, waar hun bekende vrienden, maar ook andere vrienden ze regelmatig bezoeken. Discussies, verkleedpartijen en cocktails in de middag. Het leven lijkt alleen maar interessant en prachtig te zijn. Dat is echter de buitenkant. Onderhuids broeit er van alles en krijg je als lezer de barstjes te zien en de drama’s onder de oppervlakte.

De grootste en meest meeslepende tragiek is die van de geheime relaties tussen Gerald en Owen. Gerald houdt zielsveel van zijn vrouw en kinderen, maar ook van Owen. Hij wil in beide werelden leven, maar dat eist uiteraard zijn tol.

Het allersterkste aan deze roman zijn de setting en de personages. Of ze nu hoofd- of bijpersoon zijn, allemaal zijn ze even intrigerend. Al lezend zie je het landschap tot in detail voor je. Je ruikt de zilte zeewind, hoort het geroezemoes van de feestjes en waant je op het strand met de Murphy’s.

Door elk personage in al zijn/haar facetten neer te zetten, komen ze voor de duur van de roman weer tot leven. De wanhoop van Gerald, de melancholie van Vladimir, de woede van Scott, de liefde van Sara voor Gerald, ze kruipen onder je huid.  Lisa Klaussmann heeft zich bij het neerzetten van de personages in hen verdiept en research gedaan, dat voel je aan alles. Op subtiele wijze weet Klaussmann de glitter en glamour buitenkant van het leven van deze mensen laagje voor laagje weg te vegen, zonder te oordelen.

Hiernaast geeft Klaussmann in het verhaal ook stof tot nadenken, mijmeren en filosoferen, zoals in deze zin.

‘Misschien is het inderdaad verzonnen,’ gaf Gerald toe. ‘Maar kan iets wat verzonnen is niet ook echt zijn?’



Niet alle personages in deze roman hebben echt bestaan. Had Klaussmann het aan het eind van het boek niet genoemd, dan had ik het niet geweten. Ze sluiten naadloos aan bij de mensen die echt bestaan hebben. Het enige kleine minpunt van de roman is hoe het verhaal van Gerald en Owen afloopt. Hierbij gebruikt Klaussmann met net iets te veel pathos. Voor de rest een heerlijke roman die me voor menig aangenaam uurtje naar Villa America heeft getransporteerd.

Villa Ameria/Liza Klaussmann, vertaling Angélique de Kroon/ Uitgeverij Meulenhoff/2014/480 blz./ISBN: 9789029091091