Wolfsroedel

is geschreven door Floortje Zwigtman, het is het eerste boek dat ik van haar lees, maar ik weet zeker dat het niet het enige blijft. Het boek telt een goede 500 pagina’s en sleepte me van begin tot einde mee.

Het boek vertelt het verhaal van drie jongens; Vulpe, Ion en Alexandru. Vulpe’s broer Lupu is vertrokken uit het boerendorp waar ze wonen en richtte een roversbende op. Wanneer de drie jongens het zat zijn om iedere zomer hard te moeten werken op het boerenland, besluiten ze te vertrekken en zich aan te sluiten bij de bende. Maar het blijkt niet zo gemakkelijk, want hoewel Lupu en zijn bendeleden het prima vinden dat ze zich willen aansluiten, gaat dat natuurlijk niet zonder dat ze een test afleggen. Wanneer de drie jongens het klooster van Snagov, dat vroeger diende als gevangeneneiland, ontdekken, verandert er ineens een boel binnen de bende. Vulpe is het zat dat zijn broer niet naar hem luistert en doet alsof hij beter is dan iedereen, en richt daarom zijn eigen roversbende op, genaamd de Jonge Wolven. Geholpen door de mysterieuze schaapsherder die zich schuilhoudt op het eiland begint Vulpe langzaam te veranderen in iemand die niet lijkt op de vriend die Alex en Ion ooit hadden.

Meer ga ik toch zeker niet verklappen over het boek, want ik wil niet het hele verhaal weggeven. Het is beter om zo blind mogelijk het boek in te gaan en niet meer te weten dan wat de achterflap van het boek je eigenlijk al vertelt. Oorspronkelijk dacht ik dat het om een boek ging dat geschikt zou zijn voor jongeren vanaf een jaar of twaalf (niet wetende dat de leeftijd van de doelgroep hoger was), maar na het gelezen heb, heb ik dat al snel aangepast. Het boek mag dan een avontuur zijn om te lezen, het is zeker niet geschikt voor jongere kinderen. Het beschrijft processen waarvan ik denk dat zelfs menig tiener er nog wel moeite mee heeft en de schrijfstijl is niet gemakkelijk om te lezen voor een jonger iemand.

Al met al doet het boek me een beetje denken aan de boeken van Thea Beckman, niet zozeer qua schrijfstijl, maar vanwege de manier waarop het zich afspeelt in het verleden. Dat het verhaal historische feiten bevat (o.a. over het Osmaanse rijk), kan ik wel waarderen. Geschiedenis is iets wat me zeer aantrekt, ik mag dan wel SPH hebben gestudeerd, maar mijn minor werd Geschiedenis en mijn voorkeur ging altijd uit naar de lessen over gebieden als waar

Wolfsroedel

zich afspeelt. Het feit dat de geschiedenis van Vlad Tepes, oftewel Dracula, erin verwerkt wordt, maakte het voor mij alleen maar boeiender. Ik herkende veel stukken uit een film die ik vorig jaar heb mogen zien (Dracula Untold). Deze vertelt het verhaal van een jonge prins die verkocht wordt aan de Sultan van het Osmaanse Rijk. Uiteindelijk groeit hij uit tot een man die de wereld naar zijn hand zet. Door de stukken over Vlad te lezen werd ik teruggetrokken naar de wereld van die film, heerlijk vond ik dat.

“Wij wedden om een mens. Jij beweert dat mensenkinderen zonder zonden geboren worden en wilt pas van zonde spreken als iemand vrijwillig en willens en wetens een verkeerde daad pleegt… Ze zullen me volgen naar de hel, of naar het paradijs, als ik dat verkies. Ik ben nog niet zeker over hun einde.” (pagina 101-102)

Toen ik het boek uit had, kwam ik tot de conclusie dat Vulpe en Lupu de ‘moderne’ Vlad en Radu zijn. Deze conclusie trok ik, omdat de stukken over de band van Lupu en Vulpe lieten zien dat de broers elkaar lief hebben, maar ook haten omdat ze van elkaar vinden dat de ander altijd de beste wil zijn. Dit vond ik een van de sterke punten van het boek, omdat ik denk dat broers dit vaker zullen hebben.

“Het was opwindend niet langer een mens te hoeven zijn en je aan de regels van de mensen te moeten houden. Het moorden maakte je vrij van alle wetten en geboden. Met een dolk of een boog in je hand was je machtig. Je besliste over leven en dood.”

Het is zo gemakkelijk voor de jongens om zichzelf te verliezen in de verhalen van de schaapsherder. Dit is iets wat me liet nadenken. Als je dit toepast op alles wat er de afgelopen tijd gebeurd in de wereld, is het zo gemakkelijk om te bedenken dat er zoveel mensen zijn die ook denken als de jongens. Hoeveel mensen met een mes of een geweer in hun hand denken niet dat ze oppermachtig zijn en denken dat ze het recht hebben om te beslissen over het leven en de dood van anderen?

Wolfsroedel

is een boek dat niet geschreven is voor de “faint of heart” zoals ze dat zo mooi zeggen in het Engels. Het is een boek dat niet iedereen zal aanspreken, maar wanneer je in bent voor een avontuur waarin je wordt meegenomen naar Roemenië aan het einde van de 19e eeuw en Walachije in de 15e eeuw dan moet je het beslist lezen. Het boek heeft meerdere thema’s en ik denk dat het belangrijk is om te weten dat het niet terugdeinst om de gruwelen van die tijd te beschrijven. Gruwelen die niet alleen door de

Wolfsroedel

worden gepleegd, maar ook door anderen.

Deze recensie is geschreven door Daphne Maatman, 25 jaar, Sociaal Pedagogisch Hulpverlener, Blogger, Instagrammer en Boekenwurm. Wil je volgen wat ze leest, kijk dan op haar Instagram: daffodilsbooks.

Wolfsroedel / Floortje Zwigtman / Luitingh Sijthoff / (heruitgave) November 2015 / 512 pag. / ISBN: 9789024569441