Een van de boeken van de Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen 2015 was ‘Wat ik weet’. Als begeleider van groep 6 kreeg ik ook de mogelijk om dit verhaal te lezen. Het lezen van het boek was een speciale ervaring. Ik weet niet echt of ik er positief of negatief tegenover sta.

Eerst en vooral had ik de ‘fout’ gemaakt door niet op voorhand de achterflap van het boek te lezen. Hierdoor wist ik totaal niet waar het verhaal over ging, of hoe ik het hoofdpersonage, Judith Finch, moest situeren. Aangezien ik het verhaal als e-book gelezen heb, kostte het me wat meer moeite om die flaptekst op te zoeken. Dus toen ik rond pagina 30 echt niet meer mee kon en mezelf zover had gekregen om de flaptekst op te zoeken, vielen er heel wat puzzelstukjes in elkaar.

Judith is namelijk ontvoerd geweest. Toen ze na twee jaar eindelijk kon ontsnappen was ze zo verminkt dat ze niet meer kon spreken. Sinds haar terugkomst mijden de mensen uit haar dorp Roswell Station haar. Alhoewel ze terug thuis woont, wil ook haar eigen moeder niets meer met haar te maken hebben.

Het verhaal is opgedeeld in hele korte hoofdstukjes, zoals een dagboek. Judith schrijft aan een ‘je’ persoon. Al snel blijkt dat ze het over Lucas heeft, haar grote jeugdliefde. Toch vond ik deze schrijfvorm heel erg verwarrend: langs de ene kant voel je je aangesproken, maar langs de andere kant ook weer niet, want je weet dat het niet over jou kan gaan.

Judith schrijft over de gebeurtenissen, die zich afspelen voor de Amerikaanse revolutie, in Roswell Station, een kolonistendorp: het verlies van haar vriendin Lotte, de aanval van piraten, de wekelijkse kerkbezoeken, en over hoe graag ze zou willen leren lezen en schrijven.

Ze schrijft ook over haar ontvoering en de tijd die eraan vooraf ging.

Nadat ik een beetje begreep wie Judith was, wat haar verleden was, welke hoofdstukjes zich in het heden afspelen en welke flashbacks zijn, kwam er uiteindelijk toch nog een heel mooi verhaal uit. Een verhaal over de kracht van (opgelegd) zwijgen en (de mogelijkheid om te) praten, maar ook over anders zijn, vriendschap en familiebanden.

Alhoewel ik de manier van schrijven zelf anders zou aangepakt hebben, is het verhaal op zich toch de moeite waard om gelezen te worden. Ik nodig jullie graag uit om ook te ontdekken wie Judiths ontvoerder is, hoe het komt dat ze niet meer praat, of ze ooit nog de kracht vindt om de waarheid aan iedereen te vertellen en of ze haar grote liefde Lucas nog voor zich kan winnen.

Deze recensie is geschreven door Anna Coppieters, 20 jaar, student Revalidatiewetenschappen en Kinesitherapie aan de Universiteit van Gent.

Wat ik weet/Julie Berry/Uitgeverij Gottmer/2014/4304 pag./ISBN 9789025755041