Stel je voor dat je in een wereld leeft waarbij elke vorm van negatieve emotie verboden en 
verdacht is. Het is de wereld waarin Sloan leeft. Onder tieners is zelfmoord een epidemie. 
Niemand weet zeker waardoor die veroorzaakt wordt.  Jongeren die de neiging tot somberheid 
hebben worden door medewerkers van Het Programma meegenomen voor therapie. De tieners die 
terug komen zijn lege hulzen. Al hun pijnlijke herinneringen zijn gewist. Sloan vecht tegen 
haar eigen wanhoop, veroorzaakt door de zelfmoord van haar broer. Het enige lichtpuntje in 
haar leven is James. Ze steunen elkaar, maar de wanhoop dreigt hun te verzwelgen. 
 
Voor een boek waarin emoties verboden zijn, is dit best een heftig verhaal. Suzanne Young 
heeft een hele vlotte schrijfstijl en weet diverse thema's goed voor het voetlicht te brengen.
De vragen die ze oproept zijn divers. Ben je jezelf nog wel wanneer een groot deel van je 
herinneringen gewist is? Hoe weet je het verschil tussen goede en slechte herinneringen wanneer
je alleen maar goede hebt?  Wat doet het met je wanneer je door iedereen gemeden wordt als je 
verdriet toont? Wie kun je nog vertrouwen wanneer familie en vrienden hun dierbaren aangeven?
Doordat je als lezer in de huid van Sloan kruipt, komen al haar emoties heel dicht bij je. 
Op sommigen momenten slaat de wanhoop van de pagina's.Toch is het geen triest of moeilijk
verhaal. Dit komt met name doordat Sloan weigert op te geven, ook wanneer het Programma haar 
meeneemt. Daarnaast zit er veel actie in het verhaal, waardoor je steeds wilt weten hoe het 
verder gaat.

Het Programma is het eerste deel van een serie. Na dit boek ben ik zeker nieuwsgierig naar hoe 
het verder gaat.
 
Het programma/Suzanne Young/Uitgeverij Karakter/2015/398 blz./ISBN: 978-90-452-0690-5