“Seans gezicht raakte door een ongeluk in zijn jeugd zwaar verminkt. Tijdens zijn lange revalidatie bedacht hij een ingenieuze game, die door aanwijzingen van hem via de post wordt gespeeld. De spelers sturen steeds per brief hun keuze uit Seans vier aanwijzingen. Als je strategisch kiest, blijf je leven in het spel en kun je het verborgen bolwerk in Seans fantasiewereld bereiken. Twee pubers zijn er echter van overtuigd dat Seans verbeelding geen fantasie maar werkelijkheid is en trekken eropuit. Ze weten niet dat Sean door zijn misvorming de echte wereld nooit heeft gezien. Pas als ze zijn vier aanwijzingen negeren en een vijfde aanwijzing aan Sean sturen, beseft hij waar ze mee bezig zijn.”

Toen ik deze tekst op de achterflap las verwachtte ik een spannend verhaal vol actie. Maar dat viel dan toch even tegen. De tekst op de achterflap plaatst ons midden in de actie, maar het verhaal blijkt te worden verteld in een flashback, waardoor ik spanning en een soort vlotheid miste in het verhaal. Ik ben er dan ook drie keer opnieuw in moeten beginnen voor ik echt mee was. Daarnaast had ik nooit het gevoel dat ik per se verder moest lezen. Nochtans schuilt er een goed idee achter dit verhaal en is er sprake van een originele uitwerking. Helaas past deze niet echt bij mijn smaak.

De cover zette mij wel aan tot lezen omdat ik nieuwsgierig werd. Popzanger schrijft spannend boek, enkele fijne aanzetjes voor een lekker verhaal vol misverstanden ?! En zeker, ook de schrijfstijl van de auteur past wel bij dit verhaal. Darnielle schrijft vlot, slaagt erin om in de converserende brieven van de game de spanning te behouden, maar houdt me toch niet vast tot de allerlaatste bladzijde. En eigenlijk heb ik dat gevoel steeds gemist.

Soms springt de auteur van de hak op de tak, meestal na een witregel na een alinea. Zo ontstaat er geen samenhang van het verhaal, enkel losse fragmenten die weinig te betekenen hebben zonder context. Ik ben er dan ook niet in geslaagd het boek in één ruk uit te lezen. Nee, ik moest het telkens even opzij leggen om daarna te zeggen: ‘Oké, nog een paar bladzijden dan maar’.

Maar waar ik echt van genoten heb, zijn de mogelijke zetten in de game die in cursief worden aangegeven in het boek. Daarin is duidelijk te zien dat de auteur wel spanning kan opbouwen en vasthouden. Aangezien dit zijn debuut is, zie ik wel potentieel.

De vijfde aanwijzing

heeft me niet kunnen bekoren en zal waarschijnlijk ergens achterin mijn boekenkast belanden. Toch ben ik ervan overtuigd dat de auteur heel wat in zijn mars heeft dat hij in een tweede boek zal moeten tonen.

De vijfde aanwijzing / John Darnielle / vertaling door David Orthel / Uitgeverij Nieuw Amsterdam / 2015 / 224 pag. / ISBN 9789046817520