Leyla is een ambitieuze journaliste, die samenwoont met haar vriend Olaf. Ze heeft een sterke band met haar gescheiden ouders en een leuk groepje vriendinnen. Lijkt een prima leventje, toch? Als ze naar het ziekenhuis moet voor het vervangen van haar spiraaltje (van kinderen is voorlopig nog geen sprake) blijkt er een vlekje bij een van haar eileiders te zitten, dat daar niet hoort. Dokter Adema, een ervaren gynaecoloog, zal dit vlekje eenvoudig verwijderen. Hij doet het immers al jaren zonder een fout te maken. Als de operatie toch misgaat, staan de levens van zowel Leyla als Han Adema volledig op hun kop: Leyla is opeens onvruchtbaar en Han heeft voor het eerst van zijn leven gefaald. Voor beiden lijken deze situaties onhandelbaar.

Ik denk dat het de nachtmerrie van bijna elke vrouw is: onvruchtbaar worden. Zelfs met alle nieuwe technieken van tegenwoordig is het voor een vrouw moeilijk om met weinig of afgestorven eicellen zwanger te worden. In het boek

Ei

laat Anna Drijver de wanhoop zien van een vrouw die vroeg of laat kinderen had willen krijgen, maar van wie die kans is afgenomen. Terwijl ik een grote fan ben van Anna als actrice, valt dit boek mij helaas tegen. Sommige hoofdstukken over de familiegeschiedenis van Leyla voegen voor mijn gevoel niets toe aan het plot van het verhaal. De tijd die Drijver besteedt aan het uitweiden over de liefde van Leyla’s ouders, had ze beter kunnen besteden aan de liefde tussen Leyla en Olaf. Telkens als er een interessante of zelfs spannende wending in het verhaal leek te komen, wordt het weer afgekapt door een flashback of een totaal ander onderwerp. Oké, dacht ik, dan komt het later wel. Misschien wilt ze nog meer spanning opbouwen? Een beetje teleurstellend is het dan als die verhaallijn niet meer wordt opgepakt. Voordat ik het wist, was ik bij de laatste pagina beland met nog te veel onbeantwoorde vragen.

Er zitten natuurlijk ook goede stukken in het boek. Ik vind het een goede beslissing van Drijver om zowel Leyla als dokter Han Adema aan het woord te laten in het boek. Zo komt goed naar voren dat een fout bij een ingreep grote gevolgen heeft, zowel bij de patiënt als de chirurg. Het boek leest in principe makkelijk weg door niet al te moeilijk woordgebruik en een groot lettertype. Vooral dat laatste zorgt bij mij altijd voor het sneller lezen.

Ik wil niet zeggen dat het een slechte roman is, want het verhaal is goed bedacht en slaat aan bij vooral het vrouwelijke publiek. Ik miste echter de samenhang tussen de hoofdstukken en een einde dat ook echt aansluit bij het middenstuk. Er is niks mis met een open einde, maar als er nog teveel vragen achterblijven in mijn hoofd na de laatste bladzijde, is het boek voor mij niet goed afgerond.

Een kleine teleurstelling voor mij, maar wel waard om te lezen als je houdt van boeken over ouder-kindrelaties en het vaak ongelukkige noodlot, waaraan wij als mensen allemaal onderworpen zijn.

Ei / Anna Drijver / Uitgeverij Nijgh&Van Ditmar / 2014 /302 pagina’s / ISBN: 978-90-388-9858-2