Ik las er vele: positieve, negatieve, maar vooral recensies met héél véél spoilers. Afgelopen week was John Boyne in ons land waar hij signeerde bij boekhandel Stevens en werd geïnterviewd op Manuscripta waar voornamelijk werd gesproken over zijn nieuwste boek

De jongen die zijn vader zocht

. Ja, ook ik zal een recensie schrijven maar in tegenstelling tot veel anderen proberen niet het hele verhaal weg te geven.

Om een recensie eens anders te beginnen, ga ik mijn oordeel over het boek eerst vertellen. Houd je van mooie, meeslepende verhalen? Vind je een tikkeltje teveel toeval in boeken niet erg? En val je niet over de soms wat diepgaande gedachtegang van een negenjarig jongetje? Ga dit boek dan direct lezen!

Zodra ik

De jongen die zijn vader zocht

zag liggen, wilde ik dit boek lezen. De vormgeving vind ik geweldig – tja, ik ben daar toch echt heel gevoelig voor – en de titel is slim bedacht door de marketing, want dat deze titel een verwijzing is naar

De jongen in de gestreepte pyjama

, de mega bestseller van John Boyne, is toch wel duidelijk. Zodra ik wat tijd had begon ik in dit boek. Waar het aan lag weet ik niet, maar ik zat voortdurend te snotteren zelfs als het niet eens zo verdrietig was. Boyne raakte me met het verhaal van Alfie, het negenjarige hoofdpersonage wiens vader zich vrijwillig aanmeldt zodra de oorlog uitbreekt. Wanneer de oorlog uitbreekt weet Alfie nog precies, want het was op zijn vijfde verjaardag.

Verfrissend is de setting van dit verhaal, want het speelt zich af tijdens de Eerste Wereldoorlog. Verwacht niet direct dat je heel veel leert van dit boek, want het is geen lesboek dat je alle details van de oorlog bijbrengt. Toch geeft het een beeld van de situatie waarin vrouwen aan het thuisfront zich bevonden. De angst die toeslaat zodra een soldaat aan de deur komt – ‘Lieve God, laat het niet mijn man of zoon zijn’ – of de woede gericht tegen mannen die weigeren mee te vechten in de oorlog. Wist je bijvoorbeeld dat deze mannen een witte veer in hun handen gedrukt kregen ten teken van lafheid?

Veel kritiek is geuit op de schrijfstijl van Boyne die niet voor kinderen en niet voor volwassenen geschikt zou zijn. Ik moet zeggen dat ik daar niets van gemerkt heb. Begrippen die voor de negenjarige Alfie te lastig zijn om te begrijpen, worden door middel van het verhaal van een ander personage uitgelegd. Zelf vond ik het toeval dat in dit boek een toch wel grote rol speelt storender. Het maakte het verhaal net iets minder krachtig dan het rauwe verhaal van De jongen in de gestreepte pyjama. De oorspronkelijke titel van het boek is

Stay where you are and then leave

, een titel die je pas begrijpt als je het boek hebt gelezen. Ik zou het mooi hebben gevonden als de titel hetzelfde zou zijn gebleven, desnoods in het Engels. Deze benaming van het boek is namelijk zo krachtig en verwijst eigenlijk naar waar het hele boek over gaat.

Waarschijnlijk heb je nog steeds geen goed beeld waar

De jongen die zijn vader zocht

over gaat. En eigenlijk vind ik dat helemaal niet erg. Het verhaal geeft zichzelf te gemakkelijk weg en dat is echt heel erg zonde (om in christelijke termen te spreken). Dit niet al te dikke boek is er een die heel fijn leest en een prachtig verhaal vertelt. Ik zou zeggen: lees het en oordeel zelf.

Deze recensie is geschreven door Bibi Rumping, 23 jaar, student Jeugdliteratuur aan de Universiteit Tilburg en student Boekwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam. Bibi heeft haar eigen boekenblog en werkt daarnaast bij een boekhandel.

De jongen die zijn vader zocht / John Boyne / vertaler: T. Heuvelmans / Uitgeverij Boekerij / 240 pagina’s / 2014 / ISBN: 9789022565797

Tags: