In 1844 trekken zeven kinderen helemaal alleen door het verre westen van Noord-Amerika, dat dan nog een gevaarlijke, ruige wildernis is. Ze zijn op weg naar Oregon. Het wordt een barre tocht langs ongebaande wegen, door hagel- en sneeuwstormen. Ze hebben geen voedsel en geen water, en ’s nachts in de duisternis gloeien de ogen van wolven… Een ongelooflijk verhaal over moed en doorzettingsvermogen!
Ik kreeg op de sterrenwacht, waar ik vrijwilligerswerk doe, een boek mee van een andere vrijwilliger. Zij vertelde dat het, ondanks dat het eigenlijk een kinderboek is, haar lievelingsboek was en ze raadde het me erg aan. Het boek dat ik in mijn handen kreeg was zelfstandig gebonden, omdat het zo vaak gelezen was dat de kaft helemaal kapot was. Toen ik het boek open sloeg zag ik dat het een boek uit 1971 is, toen was het al een tiende druk! Ik had er vertrouwen in dat het een heel bijzonder verhaal zou worden, dat bleek het zeker te zijn.
Nadat ik de eerste bladzijde had omgeslagen was ik gelijk verkocht. De manier van woordkeuze van de schrijfster trokken me gelijk het verhaal in, ik vind haar eenvoudige schrijfstijl erg fijn om te lezen. Het hele boek door bleef ik hier ook van genieten, vooral de manier waarop ze alle landschappen en gebeurtenissen beschrijft. Op de eerste pagina stelt ze alle personages kort voor, waardoor het verhaal erg makkelijk te volgen is. Ik vind het erg leuk dat steeds opnieuw in het verhaal de karaktertrekken van de kinderen naar voren komen. Zo blijft Louise, een meisje van 12 jaar, het hele verhaal door een moederfiguur spelen, en blijft Catherine, een meisje van 9 jaar, een beetje het ‘zeurmeisje’ dat altijd wel ergens last van heeft.
De schrijfstijl was niet het enige wat ik goed vond aan het boek, want wát een verhaal was het! Hoe zeven kinderen door het Amerikaanse landschap, toen nog niet alles ontdekt was, trekken, het is allemaal zo prachtig! Het verhaal bleef tot op het laatste moment spannend, waardoor het leuk bleef om te lezen. Het was fijn dat niet elke dag uitvoerig beschreven werd, de schrijfster haalt alleen bijzondere gebeurtenissen, zoals gevechten met beren, naar voren.
Een andere bijzondere toevoeging aan
De Kinderkaravaan
waren de tekeningen. Ik houd er meestal niet van als er tekeningen worden toegevoegd aan een boek, omdat ik vind dat het dan moeilijk wordt om je eigen interpretatie van de karakters, gebeurtenissen en omgeving te houden. Bij dit boek is er geen enkel moment geweest waarop ik me stoorde aan de tekeningen, ze waren een prachtige toevoeging.
Al met al sta ik ontzettend positief tegenover
De Kinderkaravaan
. Het heeft me kunnen laten lachen door de karakters van de kinderen en me ook in tranen kunnen laten uitbarsten. Als je van een historische roman of een spannend boek houdt, dan raad ik dit boek zeker aan.
Deze recensie is geschreven door Annabel Buiter, 17 jaar, leerling van CSW Van de Perre in Middelburg
De Kinderkaravaan / An Rutgers van der Loeff / Uitgeverij Ploegsma / eerste druk 1949, meest recente druk 2006 / 183 pag. /ISBN 9789021619996