Joey is dood.
Op een zondagochtend keert de vijfentwintigjarige Johan met de trein terug naar zijn geboortedorp in West-Friesland. De avond daarvoor heeft Joey, een van zijn beste vrienden, zich volkomen onverwacht van het leven beroofd. Debutant Zantingh beschrijft vervolgens de week tussen Joey’s dood en zijn begrafenis en laat zien hoe Johan terugkijkt op zijn jeugdjaren in het dorp en zijn vriendschap met Joey.
Joey en Johan behoren tot een groep van vijf vrienden die elkaar vinden in het voetballen en samen opgroeien op het platteland in de kop van Noord-Holland. Daar is de wereld overzichtelijk en bestaat het leven grotendeels uit schuurfeesten, bier drinken, zoenen op de kermis, vakanties naar Chersonnisos en spelletjes Triviant. De wereld is veilig en betrouwbaar. Iedereen kent iedereen en het leven is goed. Maar aan alles komt een einde. De jongens groeien op en gaan ‘volwassen’ levens leiden. De een krijgt een vriendin, de ander een baan en Johan vertrekt naar Utrecht om te studeren. De jongens krijgen een eigen leven, afzonderlijk van elkaar. Onvermijdelijk maar schijnbaar onverdraaglijk voor Joey. Joey die zijn weg in het leven niet lijkt te kunnen vinden, maar daar nooit met één van zijn vrienden over spreekt. Joey stuurt alleen op de rampspoedige zaterdagavond een sms’je: Jongens, het spijt me. Ik heb de lat te hoog gelegd, ik ben mijn idealen kwijt. Sorry. Bedankt. J. Hiermee moeten de vier vrienden het doen. Geen verder uitleg alleen maar de tachtig tekens tellende inhoud van dat ene sms’je.
Zantinghs literaire debuut is een klassieke coming of age-roman met grote thema’s zoals opgroeien, loslaten, volwassen worden, liefde en vriendschap. Niets bijzonders op het eerste gezicht, maar niets is minder waar.
Een uur en achttien minuten
is namelijk een opmerkelijk debuut niet zozeer door de onderwerpskeuze van de roman, maar des te meer door de schrijfstijl van de auteur. Geen uitvoerige en langdradige beschrijvingen. Juist niet. Zantinghs debuut is een roman zonder al te veel opsmuk en poespas. In weinig woorden weet de auteur op treffende wijze het verhaal van vier jongens te beschrijven die binnen een week hun zorgeloze jeugd moeten herzien. Zantingh is hierbij nooit sentimenteel en overdreven, maar weet oprecht en in weinig woorden het grote verlies van een jong leven onder woorden te brengen. Er staat geen letter te veel op papier. Een verademing.
Deze recensie is geschreven door Hester Wiersema, student Literatuurwetenschappen aan de Rijks Universiteit Groningen.
Abdelkader Benali interviewt tijdens Literatuur Late Night op 4 november j.l. Peter Zantingh over zijn debuutroman. Muziek wordt verzorgd door zangeres en harpist Habiba.
Een uur en achttien minuten / Peter Zantigh / Arbeiderspers / 2011 / 195 pag. / ISBN 9789029578455