De laatste tijd heb ik best veel over roadtrips gelezen. Ze hebben me naar Frankrijk, Duitsland en nu dus Italië, gevoerd. Het is me opgevallen dat dit genre altijd mooie kaften heeft. De bijvangst is hierop geen uitzondering. Alleen al de kaft van het boek doet je er naar verlangen om zelf een roadtrip te gaan maken. Het lijkt er namelijk verdacht veel op dat je juist tijdens een roadtrip de meest intrigerende mensen ontmoet.
De bijvangst
wordt verteld door drie mensen. Merel, de bijvangst, een puber die liever met vriendinnen op Terschelling had gezeten dan met haar moeder en diens nieuwe lover op weg te zijn naar een vakantiehuis waar ze vrienden zullen ontmoeten. Louise, Merels moeder, de tweede vertelster baalt er van dat Merel zo dwars doet en dat haar vriend het niet meer dan logisch vindt dat Merel niet al te blij is. De laatste verteller is Titus, een Nederlandse garagehouder die in Toscane woont en de kost verdient met het stelen van auto’s. Zo steelt hij de auto van Tim, niet wetend dat Merel onder haar pareo op de achterbank ligt. Daar komt hij echter snel genoeg achter en dit is dan meteen het begin van een originele en zeer ongewone roadtrip.
Wat me heel erg aanspreekt in de vertelstijl van Wanda Bommer is het grote wat?!-gehalte. Denk je een idee te hebben van welke richting het verhaal zal gaan, dan komt er een twist die je in je wildste dromen niet had kunnen bedenken. Merel en Titus zijn allebei hele sympathieke personages, die ondanks hun verschillen en misverstanden in de communicatie, een mooi duo vormen. Louise vond ik zelf een iets minder aansprekend karakter, ondanks dat ze geloofwaardig is neergezet.
Door het wisselend vertelperspectief en de korte subhoofdstukken leest De bijvangst vlot weg. Je wilt weten hoe het verder gaat, wat voor onvoorziene twist de schrijfster nu weer in petto heeft.
Er is een leuke quiz gemaakt bij
De bijvangst
op scholieren.com. Leuk om na het lezen te maken:
De bijvangst / Wanda Bommer / Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar / 2014 / 302 pag. / ISBN 9879038898544