“Het doet zeer als ik … Todd? Mijn mooie Julie. Het is niet eerlijk. Over een maand. Hoe komen we hier ooit weg? Prentiss mag eerst. Wonden en kneuzingen.” – Dit zijn slechts een paar van de gedachten van de mannen uit Prentissdorp die Todds hoofd binnendringen. In de wereld waarin Todd leeft kan iedereen namelijk elkaars gedachten horen. En dat 24 uur per dag. Nooit is het stil, daarom worden al deze gedachten de Herrie genoemd.
De Herrie is niet het enige merkwaardige in het leven van Todd. Hij woont in Prentissdorp, een dorp waar alleen mannen en jongens wonen. De vrouwen zijn jaren geleden allemaal aan een virus gestorven. Todd wordt regelmatig gek van alle Herrie en gaat daarom graag het moeras in om enige vorm van rust te vinden. Wanneer hij op een dag met zijn hond Manchee in het moeras is, hoort Todd een gat in de stilte. Todd is volledig verrast: alleen vrouwen kunnen een gat in de stilte veroorzaken, maar er zijn toch geen vrouwen meer? Instinctief weet Todd dat hij deze gedachte moet verstoppen in zijn herrie.
Wanneer zijn pleegouders Ben en Cillian toch de gedachte van het gat in de stilte opvangen, staan ze meteen op scherp. Todd moet meteen vertrekken. Zo ver mogelijk van Prentissdorp weg en hij mag nooit meer terugkomen. Uiteraard is Todd totaal verrast en verbaasd. Wat voor dingen zijn er wel niet allemaal gaande waar hij geen weet van heeft? Heeft het iets te maken met het feit dat hij over een paar weken een man wordt? Er is geen tijd voor uitleg. De sheriff en zijn mannen zijn onderweg. Dus slaat Todd op de vlucht. Wanneer hij tijdens zijn vlucht weer op een gat in de stilte stuit en ontdekt wie het veroorzaakt, wordt zijn leven er absoluut niet minder complex of gevaarlijk van.
Het mes dat niet wijkt
, is het eerste deel in de Chaos trilogie. Niet al te verwonderlijk eindigt het boek dan ook met een enorme cliffhanger. Het is een spannend dystopisch boek, wat heel vlot weg leest. Er zijn wel een paar dingen die ik iets minder vind aan het verhaal. Dit heeft vooral te maken met de schrijfstijl. In de toekomst is de taal een behoorlijk gedegenereerde vorm van de onze. Dat er dan ook nog fonetisch geschreven wordt, maakt het soms wat lastig te lezen. Bovendien is het fonetische schrift onregelmatig gebruikt. De ene keer veel, de andere keer weer bladzijden lang niet. Verder zijn bepaalde gebeurtenissen wel heel onwaarschijnlijk. Zelfs voor een dystopisch verhaal.
Het gegeven van De Herrie is dan wel heel origineel. Ik vroeg me na het lezen van de achterflap af hoe een boek spannend kan zijn en blijven wanneer iedereen elkaars gedachten steeds kan horen. Hier is een originele uitleg voor. Todd is een sympathieke jongen, alhoewel je hem soms wel door elkaar wilt schudden: focussen Todd, prioriteiten stellen! De slechteriken in het verhaal zijn ietwat eendimensionaal neergezet, maar oh wat zijn ze gemeen, geslepen en gevaarlijk. Thema’s als vriendschap, verschillende waarheden en verantwoordelijkheid worden, zonder expliciet benoemd te worden, door het verhaal gevlochten.
Lionsgate gaat de trilogie verfilmen. Erg benieuwd hoe dat er uit zal komen te zien.
Deze recensie is geschreven door Nicky Boesen, 18 jaar, redacteur van De Leesfabriek
Het mes dat niet wijkt / Patrick Ness / Vertaald door Ineke Lenting / Uitgeverij Moon / 2013 / 479 pag. / ISBN 9789048816262
Dennis Storm en Lize Korpershoek presenteren DJP-TV: afl. Het mes dat niet wijkt