5 sterren op Crimezone, 4.30 op Goodreads, een zeer lovende bespreking in De Standaard, talloze andere positieve recensies op het internet en het houdt niet op. De een noemt het ‘De opvolger van The Hunger Games’ (The Sunday Times), terwijl anderen het steevast hebben over de terugkeer van Science Fiction met een hele nieuwe trend. En jawel, dit gaat allemaal over één en hetzelfde boek:

Silo

.

De aarde is onleefbaar. Het hele landschap is geruïneerd en giftig. De enige plaats waar de mens kan overleven is in een silo, onder de grond. In deze strenge gereguleerde maatschappij is het verboden om zelfs maar aan ‘buiten’ te denken. Maar wanneer sheriff Holston hetzelfde wilt als zijn vrouw vele jaren eerder, breekt hij het allergrootste taboe: hij wil naar buiten. Deze noodlottige beslissing zorgt voor een reeks drastische aanpassingen en gevolgen. Een nieuwe kandidaat wordt aangesteld om hem te vervangen, een jonge vrouw die alles weet over machines, maar niets over de wet: Juliette Nichols. Maar dan wordt de silo geconfronteerd met wat haar bewoners zelfs nooit hebben durven fluisteren. Opstand.

Dit boek kreeg eerder al enorm veel positieve beoordeling. En ik moet eerlijk toegeven dat dit heel terecht is. Uiteraard had ik door al die lovende recensies heel erg hoge verwachtingen en ik vind het fantastisch om te merken dat dit boek zelfs die verwachtingen nog heeft kunnen overtreffen.

Na de eerste hoofdstukken dacht ik: ‘Dit belooft heel erg spannend te worden.’ En absoluut,

Silo

is een boek dat je niet zomaar kan neerleggen als je aan het lezen bent. De auteur stopt het verhaal vol met spanningselementen en hij werkt ze op een fantastische manier uit en af. Op de één of andere manier voelde ik me verbonden met de personages, alsof ik zelf deel uitmaakte van hun leven en alles zelf heb meegemaakt. Hoewel het verhaal zich in de toekomst afspeelt, vond ik het soms gruwelijk realistisch. Alsof ik elk moment naar buiten kon kijken en kon zien dat er van de aarde niets meer overbleef. Dit gevoel wordt ondersteund door de schrijfstijl van de auteur. Howey maakt zowel zijn personages als de beschrijving van de ruimte erg duidelijk en compleet. Je moet als lezer niet veel moeite doen om het beeld te zien en erin te kruipen. Dit zorgt ervoor dat je gefocust blijft op de gebeurtenis en je aandacht niet verloren gaat aan het betekenis geven aan zinnen en beelden.

Op de kaft staat, zoals eerder vermeld, ‘Opvolger van The Hunger Games’, maar

Silo

is anders, in vele opzichten. Ik vind het volwassener, realistischer en vooral veel overtuigender.

Silo

is een geslaagde thriller, een geweldige Science Fiction en een boek dat je gelezen moet hebben. Een boek dat door iedereen wordt onthaald als een nieuwe trend, origineel in zijn genre en vooral een intrigerende, vreemde wereld die niet mag ontbreken in de boekenkast.

Silo / Hugh Howey / Vertaald door Esther Ottens / Uitgeverij Q (Querido) / 2013 / 2013 / 384 pag. / ISBN 9789021447735