Iemand raadde me af om
De dag dat ik doodging
rond de kerstperiode te lezen, want een boek over kanker zou de sfeer alleen maar verpesten. Ik heb haar toen uitgelegd dat dit geen boek is over de strijd tegen kanker. Dit is een boek over een vrouw die strijd voor haar ongeboren kind. Mijn mening over het boek is in enkele woorden te beschrijven: prachtig boek, fantastisch geschreven, zeer ontroerend, toont de ware betekenis van moederliefde. Doorheen het boek heb ik af en toe mezelf niet kunnen inhouden en enkele tranen gelaten, maar ik heb vooral nagedacht over wat ik zou doen in zo’n erge situatie. Het begin vond ik een beetje geschreven als een chicklit waardoor ik wat verward was want ik dacht dat het een waargebeurd boek was. Toen ik dan verder las besefte ik dat het wel degelijk waargebeurd is en dat het leven van Tania Bongers er echt zo uitzag.
Het boek gaat dus over Tania die voor de eerste keer zwanger raakt. Het is een geplande zwangerschap en zij en haar vriend Antonie zijn zeer gelukkig. Bij de eerste scans gaat alles goed, maar dan verliest Tania plots veel bloed. Ze vreest voor een miskraam en gaat direct naar haar dokter. Deze zegt haar dan dat ze geen miskraam heeft, maar dat ze naar het ziekenhuis moet gaan voor een test. Vanaf dat moment gaat Tania veel tijd spenderen in het ziekenhuis. Uit de test blijkt dat ze baarmoederhalskanker heeft en dat het eigenlijk een wonder is dat ze zwanger geraakt is. De dokters raden haar aan om haar kindje te aborteren en dan de tumor te verwijderen. Tania weigert, ze ziet haar kindje als een wonder dat haar heeft gewaarschuwd dat ze ziek is en ze vindt niet dat je het zomaar kan wegdoen. Ze gaat dan op onderzoek en ontdekt dat dokters in Leuven een onderzoek bezig zijn met chemo tijdens de zwangerschap. Tania ziet dit als de beste optie en gaat de dokters en Antonie overtuigen dat ze deze methode wil toepassen om haar, maar vooral haar baby, te redden.
De manier van schrijven is zeer aangenaam, alles is geschreven in de ik-vorm en gericht op haar baby. Bij elk hoofdstuk staat hoe ver ze in haar zwangerschap is waardoor je de tijd heel duidelijk kan volgen. De cover vindt ik ook zeer mooi gedaan, het is simpel en opvallend, maar leid je niet af van de betekenis van het boek. Ik vind dat elke vrouw
De dag dat ik doodging
gelezen moet hebben, het is eens een boek waar een echte betekenis in zit en die je doet nadenken over kanker en zwangerschap. Ik hoop dat Tania deze komende (belangrijke) jaren alleen maar goed nieuws krijgt over haar ziekte en dat de 3 een mooi, lang en gelukkig leven kunnen leiden.
Deze recensie is geschreven door Hanne Hoydonckx, 16 jaar, scholier aan het Pius X College te Tessenderloo
De dag dat ik doodging / Tania Bongers / Uitgeverij Mistral / 2013 / 304 pag. / ISBN139789048818877